جمیڑیءِ روکپت
منیر احمد بادینی
بہر7 : یک دگہ روکپتے
’مروچی پمّا پہ اتحادیاں ،پہ درائیں آزاتیں دنیا ءَ ایش یک پکر مندی ءِ روچے کہ جاپان وتی جنگی گنوکی ءُ بے سر ءُ پادیں حرکتاں ناسرپدی ءُ نابلدی ءِ تہ ءَ ’پرل ہاربر‘ ءِ سر ءَ ارش کرتگ کہ پیسر یورپ ءُ ایشیاء براعظم جنگ دھنز ءُ دھوتانی تہ ءَ سچان اتاں کہ نوں چہ جاپان ءِ یک گنوکیں حرکتے ءَ امریکائی براعظم ھم جنگ ءَ ھوار کنگ بوتگ کہ نوں درائیں دنیا جنگ ءِ آچ ءِ تہ ءَ سچان ات ءُ کسّ نہ زانت کہ آئیوکیں روچ پہ دنیا ءَ چے کلہے آرگ ءَ اتاں …؟ ءُ جنگ پہ آدم زات ءَ دگہ چے کُلہے آئورت کنت بگیر چہ دیم سیاھی، تباھی ءُ بربادی ءُ آدم زات ءِ سر ءِ زیانی ءَ ؟…
جنرل صاحب سک پریشان اَت کہ ذی درائیں روچ آ وتی دپتر ءِ تہ ءَ نندوک ’مورس کوڈ‘ ءُ ’ٹیلی پرنٹر‘ ءِ سر ءَ پیگام ءَ دنیا ءِ کلہاں وانان بوت ءُ گوں بالی پئوج ءُ آپی پئوج ءِ سروکاں نند ءُ نیاد کرت کہ چہ بصرہ ءُ بغداد ءَ امریکائی کیرئیر آپی جہاز ے ایچ ایچ ایس برکلےؔ میان استمانی آپان چہ بحرہ عرب ءَ پہ روان دیگ بوتگ کہ ایش وشّن حبرے کہ جاپانیانی دارگ پہ آزاتیں دنیا ءَ المی انت نہ کہ جاپانی ءُ جرمنانی جنگی گنوکی ءِ تہ ءَ دنیا ءِ چے حال بیت…
گْوستگیں شپ جرنیل صاحب ادا وتاک ءَ نہ یات بلکنا ھموداں آپس روم آپریشن دوم ءِ تہ ءَ گوں وتی کمانداراں تاں دیر دیوان کنان بوت کہ درا وتی جنگی لیوسانی تہ ءَ جرنیل ءِ ایدیم آدیم ءَ نندوک چہ جاپان ءِ نوکیں ارشاں پریشان اتاں …
جرنیل صاحب ءِ کوشست ھمیش انت کہ چہ شگرب ءِ نیمگ ءَ جاپانی یا کہ جرمنانی ارش ءَ دارگ بہ بیت کہ جرنیل حیال ایش انت کہ روسی جنگی آپی جہاز ءَ امریکائی آپی جہازاں چہ یکے گوادر ءَ دوئمی پسنی ءُ اوماڑگ ءِ دمگاں بوشت اِیت… ءُ تارپٹیدو ءِ حطرہ ھم ھست اَت، کہ جرنیل کمانداراں سک سوگہ کرتگ کہ آ چہ جرمنانی یو۔بوٹاں ھم چاڑکگ بباں … ءُ چہ کامے کازیانی اُرشان ھم سہی بباں کہ دژمن پہ آزاتیں دنیا ءِ زیانی ءَ ھر چیز کرت کنت ءُ جرنیل صاحب گْوشگ ءَ ات کہ ’پرل ہاربر‘ ءِ سر ءَ جاپانی وتی وت کشان، کامے کازیاں دیم داتگ ات ءُ یورپ ءِ بندراں وتی یو۔بوٹان یلہ داتگ ات تانکہ دنیا ءَ ھر چنت کہ سچگ ءُ پُھر کنگ بہ بیت، بہ بیت، بچار دژمن ءِ حیال ءُ ارادگ چنکس پر حطر انت کہ مردم ھچ چیز گْوشت کنت…!
بلے نہ زاناں کہ منی دل پرچے گواھی ءَ دَیگ ءَ انت کہ ادا جمڑی ءِ تیاب ءَ ھر چیز امن ءُ ایمن مان اِیت چی ءَ کہ اتحادی پئوج ءِ بال، آپی ءُ زمینی پوئج چاڑکگ انت کہ زی چہ عدن ءِ بندر ءَ لہتیں دگہ پئوجی جمڑی اھتاں ءُ رستاں چو کہ چہ پرل ھاربر ءِ ارش ءَ پد دنیا ءِ ترس گیشتر بباں …
جرنیل حکم داتگ ات کہ لہتیں دگہ ماڑی بندگ بباں بلے تنے وھدی اے نوکیں پئوجی بیس ءِ پچین بااسکوپ ءِ میدان ءَ وتاک انت کہ ھر نیمگ ءَ پئوجی درا باں ءُ کسّ نہ زانت کہ اے امن ءُ ایمنیں تیاب ءَ چنکس جنگی تیاری بُوگ ءَ انت کہ اگاں چہ ایران ءُ اوگانستان ءِ ھشکی ءِ راہ ءَ جرمن ءُ جاپانی بیاھاں تو ادا گوں اتحادی پئوجیاں آیانی شریں مڑا ءُ جنگے بیت، بلکنا دژمن ءَ خبر ھم نہ انت کہ ما ادا ساڑیگ ایں ؟…
بلے موقعہ باز کم انت کہ دژمن چشیں جراتے بکنت، اگاں دژمن چشیں حرکتے کرت گڑا بزاں کہ وتی دنتاناں وت پروش اِیت ءُ آ وت ءَ را رپونز کنت کہ پدا پاد مکنت…!
نوں امریکہ ءِ جنگ ءِ تہ ءَ ھوار کپگ المی انت کہ ساری ءَ امریکا چپ بوتگ بلے نوں امریکیانی جنگ ءِ تہ ءَ ھور کپگ پہ اتحادیاں یک مزنیں کمک ءُ مدتے بیت چی ءَ کہ امریکا نوں دنیا ءِ مستریں طاقت بُوگ ءَ انت کہ ساری ءَ یورپ دنیا ءِ مستریں طاقت ات بلے نوں امریکا یورپ ءِ جاہ گپتگ کہ یورپ وش انت کہ امریکا دنیا ءِ طاقت بہ بیت چی ءَ کہ ارس ءِ کمیونزم ءُ آئی تالان بُوگ ءِ ترس یورپ ءَ نہ توراِیت ءُ ایوک ءَ یورپ ایشی دیم ءَ اوشتات نہ کنت تانکہ امریکا ھوار نہ بوتگ کہ آیوکیں روچاں آزاتیں دنیا ءِ رکھینوک ایوک ءَ امریکا بیت ءُ دوئمی نیمگ ءَ ارس انت۔ بلے مروچی مئے دژمن یکے! ہٹلر،مسولینی ءُ جاپان ءِ ھیرو ھیتو کہ جاپانی آئرا حدائی قوت ءُ طاقت ءِ بن چمگ حیال کناں ، بلے میک آرتھر، اُدا موجود انت۔ منی واجہ کار ءُ میک آرتھر ءِ بازیں عکس ءُ تصویر انت کہ ایش امن ءِ زمانگ ءَ کرتگ بوتگ اَت کہ مروچی من ھمے سیاہ ءُ اسپیتیں تصویر ءُ عکساں چارین تو من ءَ سک وشی بیت…!
گْوستگیں شپ ءِ بے وابی ءَ دم برگ ءَ پد مروچی جرنیل صاحب نیمروچ ءَ کمکیں منی کرّا اھت کہ آ منی جست ءُ پرس ءَ بکنت کہ جرنیل ءَ منی باز سک حیالداری ءَ ایر کنت ءُ نہ لوٹ اِیت کہ من ءَ لندن ءِ زھیری ءَ مارشت پرلیٹان بکناں …!
پمیشا پہ لہتیں دمان جرنیل منی ھاتر ءَ ادا وتاک ءَ اھت ءُ من ءَ درائیں حالان دات کہ یورپ ءِ جنگی پڑ ءَ چے بُوگ ءَ ات؟ ہندوستان ءِ تہ ءَ برما ءِ پڑ ءَ کئے چنکس زوھرات؟ سنگاپور ءَ ملایا ءِ تہ ءَ چے بُوگ ءَ ات ءُ جاپان ءِ چے ارادگ اتاں ءُ پدا آ من ءَ پرل ہاربر ءِ بارو ءَ حال دات ءُ من اچ وتی جاہ ءَ جست بوت اوں ءُ وتی دست ءَ بَہ وتی دپ ءَ ایر کرت چوکہ منی دل جال بکپ اِیت ءُ من سک پریشان بباں ۔
بلے جرنیل من ءَ بگل ءَ کرت ءُ من ءَ دْروت دات ءُ پدا وتی لنٹاں منی لنٹانی سر ءَ ایر کرت ءُ من ءَ وتی گْور ءَ گوں ھُبّ پْرِنچ اِت کہ من ءَ اچ وت ءَ گیش نزینک کرت ءُ من وت ءَ را آئی بگل ءِ تہ ءَ چوکہ وت دات کہ اے دمان ءَ من ءَ وتی جند ءِ پاھاز ءِ یک وشیں مارشتے زرت کہ اگاں دنیا حطرہ ءِ توک ءَ ات بلے جرنیل صاحب ءِ گرم ءُ وشّیں بگل ءِ تہ ءَ من ءَ دلبڈی رست ءُ دانکہ یونین جیک ءِ چیرا جرنیل ءِ پیمین جرنیل است اَنت اے دنیا مدام امن ءُ ایمن مان اِیت ءُ من ءَ ھما لکھ ءُ ھزاریں مردمانی حیال اھت کہ آ چہ جرمنانی جنگی گنوکی ءُ بے ساری ءِ تہ ءَ بمب ءُ توپانی تہ ءَ ٹپی اتاں مُرتگ اِتاں ءُ وتی ناوچگ ءَ بنکرانی تہ ءَ زند ءِ روچاں حساب کنان اتاں کہ ایشی تہ ءَ گیشر جاور زال کار ءَ ترسوکیں زہگانی ات کہ حالتاکانی تہ ءَ آیانی عکس ءُ تصویران من چارت نہ کناں کہ آ چنکس بزھگ ءُ لاچار درا کنان اتاں ۔ یا حدا۔
جرنیل من ءَ دروت دات ءُ پدا نیمرو چ ءِ تان ءَ پد ماں ھم بگل وپتاں ءُ مئے سر ءَ بالی گرابانی گور ءَ گار توار آیان بوت کہ جنگ ءِ پڑ ءَ بُوگ ءُ بال گرابانی بال ءِ چیرا گوں وتی دوست ءَ ھم بگل بُوگ ءُ مہر کنگ ءِ وتی یک تھام ءُ چسے کہ بنی آدم جنگ ءِ تہ ءَ ھم وتی المیں مہراں نہ شموش اِیت!
مروچی، اسکواڈرن لیڈر کرسٹوفر سروکی ءَ سئے ’شاک‘ بال گراب برزگ ءِ کتبی نیمگ ءِ سیم سراں رکینگ ءَ چہ جمڑی ئیں کچہ ئیں بال پٹ ءَ بال کرتاں ، اسکوارڈرن لیڈڑ کرسٹو دیم ءَ ات ءُ آئی پشت ءَ جارج اورول ءُ آئی پشت ءَ ارونگ فلائٹ لیفٹنٹ گون اتاں ۔
دو روچ ساری چہ پرل ہاربر ءِ ارش ءَ ساری من جارج اورول ءُ آئی شیتان کاریانی سر ءَ سک بدرد کرتگ ات کہ آ مدام چہ’ بیس‘ ءِ سر ءَ بال کنت ءُ مہلوک ءَ چہ واب ءَ پاد کنت کہ اھتنوکیں روچاں آ کمکیں حیالداری بکنت!
بلے ھمروچیگیں روچانی پیم ءَ آ کھندان وتی کلا ءَ درکرتگ ات ءُ منی دیم ءَ وتی سر ءَ جال کنان گْوشتگ اَت، کہ جرنیل ءِ حکم انت ماں چے بکناں !
بلے مروچی سئے شاک یکجاہ چہ جمڑی ءِ بالی پٹ ءَ بال کرتگ ات کہ چہ پرل ہاربر ءِ ارش ءَ پد نوں المی ات کہ وتی سیم سراں رکینگ بوتیں ۔
من دیست کہ مروچی سولو فلائٹے نہ ات بلکنا سکواڈرن لیڈر کرسٹوفر ءَ برز ءَ شتکیں ورناے ات۔ ارونگ ءُ جارج ءَ کمان کنگ ءَ ات ءُ مروچی جارج چہ مئے سر ءَ نہ گْوست بلکنا بیس ءِ پشتی نیمگ ءِ آریان ءِ سر ءَ سیم سر ءِ تچکی ءَ بال کنان بوتاں ءُ من آیانی پرّگانی توار ءَ اشکت ءُ ڈن ءَ درکپت کہ آ زوت زیان بوتاں ۔ مروچی تاں دُور آزمان صاف ءُ کشادگ ات۔
پدا اچ منی دپ ءَ ھمے نیکیں دعا درکپت اَنت!…
روچ بیگہ، بیگہ شام ءُ شام سُہب ءِ تہ ءَ بدل بوان انت ءُ ھر آئوکیں روچ گوں وتی نوکیں مستاگراں چہ تیاب ءَ چست بوان جمڑی ءِ کتبی نیمگ ءِ کوہ ءُ ڈل ءِ سر ءَ چکران زیان بان ءُ من اے مستاگراں مدام چاران بان ءُ من ءَ نہ زاناں پرچے جمڑی ءِ تہ ءَ نندوک لندن یات کئیت، وتی کسانیں فلیٹ یات کئیت، ٹیمز یات کئیت، آکسفورڈ اسٹریٹ یات کئیت، کہ ھموداں من پیدا بوتگ ونتگ ءُ کہ باز کسان عمری ءِ تہ ءَ جرنیل ءِ چم پمن کپتان ءُ جرنیل آزمانگ ءَ نیوی ءِ تہ ءَ ٹریننگ کنگ ءَ ات کہ پئوج ءِ تہ ءَ آ ساری ءَ وتی ٹریننگ ءَ چہ سندھرسٹ ءَ پیلو کرتگ ات کہ نوں آئرا نیوی ٹریننگ کنگی ات کہ ملکہ معظمہ آئرا ونڈسر محل ءِ تہ ءَ تمگہ جتگ اَت ءُ ہرل آف ونڈسر ءِ لقب داتگ ات کہ آ زمانگ ءَ جرنیل شپ ءَ روچ من ءَ چارت کہ آئی درپشین مود آئی یونیفارم ءُ آئی ورنائی درا من ءَ دوست اتاں کہ آ وت ورنا ات ءُ من ءَ وتی وابانی پری جوڑ کرتگ کہ پدا آ من ءَ ہنی مون ءِ ھاتر ءَ پیرس برت کہ ادا آئفل ٹاور ءِ چیرا ماں وتی عکس کش اِت ءُ فرانسی روڈ ءِ تہ ءَ آپی جہاز ءِ تہ ءَ گشت۔ ائے روچ چنکس شر اتاں …
منی سر ءَ درائیں شاھی محل مچ ات کہ دھول ءُ سُرنگءِ توار ءِ تہ ءَ منی اسپیتیں بانوری لیوس، منی ہیٹ ءُ ہیٹ ءَ سر ءَ منی دیم ءَ تنکیں سریگ کہ من کرار کرار جرنیل ءِ بگل ءَ دست دیان مچی ءِ نیام ءَ وتی دارج میھیں کئوشان زوران روان اتاں کہ رند ءَ جرنیل منی دست ءَ چَلہ یے دات ءُ من جرنیل ءِ دستاں چلہ یے دات ءُ آ من ءَ دروت گپت کہ من وتی کلک ءَ برآئی داشت ءَ پدا آ وتی کلک ءَ داشت کہ من آئرا دْروت گپت ءُ پدا درائیں مہلوک دست جنان ءُ مارا مبارکبادی داتاں ءُ ماں دست مہ دست درکپتاں ءُ یک بگھی ءِ تہ ءَ سوار درکپتاں …
من ءَ جمڑی ءِ صاف ءُ کشاد گیں آزمان ءِ چیرا نہ زاناں پرچے وتی سیر یات کئیت، لندن یات کئیت ءُ لندن ءِ قہریں زمستان یات کئیت، کہ شپ ءُ روچ ھورانی سبب ءَ من سک تنگ بوتن کہ نہ زانت کہ من کجا برواں …
…بلے اد ءَ جمڑی ءِ کشاد گیں آزمان ءِ چیرا زند چٹ جتا انت کہ من ءَ کدی باور ھم نہ یات کہ زند انکس کشادگ ءُ ازلی ئیں چیزے۔ جمڑی ءِ ریکانی تل ءَ ، آئی ڈل ءِ سر ءَ ، آئی بوچ ءُ کاھانی تہ ءَ من مرگانی بال کہ دیستگ رعبا ءُ شوکانی زڑوکیں چمان دیستگ ءُ آیانی ھولگی ئیں تچگ ءَ دیستگ، تیاب ءِ مردمانی بزگی ءَ دیستگ ءُ آزمان ءِ تچکی ءُ کشادگی ءَ انکس چہ نزینک ءَ دیستگ کہ من ءَ باور ھم نہ اھتگ کہ زند انکس زیبا بوت کنت… بلے من ءَ لندن ءِ یات ھم نہ شموش اَنت، چو کہ بگیر چہ لندن من زندگ بوت مکناں !
زی من گورڈن ءِ جنین لوسی ءَ دیست کہ درائیں روچ آ وتی وتاک ءِ تہ ءَ نندوک جرسی گْوپ اِیت ءُ چہ گس ءَ درنہ اھت… بزگیں لوسی! گوں وتی کسانیں تنک مودیں مچاچاں ءُ وتی لاگریں بدن ءَ ءُ وتی مزنیں دپ ءُ نازرکیں لنٹاں کہ آ انکس لاک ءَ پدا شک جنت کہ آئی لنٹ چو گلاب ءَ درا کنت، آ وتی موداں چہ دیم ءَ کیچی کنت ءُ چہ پشت ءَ دریش کنت کہ آئی کسانیں دیم درا کنت، معصوم ءُ زیبا… لوسی مدام کنداِیت… آئی یک زہگے بلے گوں وتی بلک ءَ لیڈز ءِ تہ ءَ انت۔ لوسی وتی زہگ ءَ یات کنت چو کہ آ جمڑی ءِ تہ ءَ سک تنگ بہ بیت ءُ یکوارے پدا لیڈز روئگ بلوٹ اِیت ۔
لوسی ءِ مرد گورڈن پئوج ءِ تہ ءَ بریگیڈئیر انت کہ بریگیڈئیر جنرل گْوشگ بیت۔ آئی رعب داریں دیم ءَ گوں وتی پشگ ءَ آئی وپاداری وتی مٹ وت انت کہ جرنیل صاحب آئی سر ءَ باور کنت ءُ آئرا بازیں کار داتاں ۔
پدا مارگریٹا انت کہ آ وت سرجن جرنیل انت ءُ فیلڈ اسپتال ئیِ ٹاہینتگ کہ کدی کدی من سرجن جرنیل مارگریٹا ءِ دیوان ءَ رواں تو آ سک وش بیت کہ آئی تہ ءَ گران منگی است ءُ مزن داشتی اچ نیست آ نکہ وت آ میجر جنرلے بلے کس نہ گوش اِیت کہ آ میجر جنرلءِ بلکنا ایدگہ زال کارانی پیم ءَ زال کارے ءَ آ وتی فیلڈ اسپتال ءَ انکس پہ بندوتند داشتگ کہ جنرل صاحب اچ آئی سک وش انت۔
مس مارگریٹا وت سیر نہ کرتگ… من ءَ لوسی گْوشگ ءَ ات کہ یک زمانگے آئی یک دوستے لندن اسکول آف اکنامکس ءِ تہ ءَ پروفیسر ات بلے رند ءَ اے پروفیسر گوں دگہ جنکے ءَ شت ءَ مس مارگریٹا ءِ دل پرشت ءُ جنگ عظیم ءَ ساری آ ڈاکٹری وانگ ءَ ات کہ پدا جنگ عظیم ءِ وھداں آ پئوج ءِ تہ ءَ بھرتی بوت ءُ پدا آئرا جمڑی بیس ءَ دیم دیگ بوت ءُ آئرا ترقی دیگ بوت آ نوں میجر جنرل ءِ عہدگ ءَ ات کہ بیس ءِ تہ ءَ ایدگر آئرا لیڈی جنرل گْوشتاں …
چو منی پیم ءَ مس مارگریٹا ءَ جمڑی ءِ روکپت دوست اِنت ءُ آ ھم چہ وتی وتاک ءِ تلگ ءَ جمڑی ءِ روکپت ءَ چاراِیت ءُ آ ھم ھمے روکپت ءِ بارو ءَ چیزے نوشتہ کنان انت ءُ من نہ زاناں کہ آ چے نوشتہ کنان اِنت۔۔۔
من ءَ کارپورل کرسٹیناؔ چہ کلان دوست انت کہ آ انکس وانند گیں جنکے نہ انت بلے آ پئوج ءِ تہ ءَ پمیشا بھرتی بوتگ کہ آئرا جنگ ءِ تہ ءَ بہر زورگ ءَ پہ وتی ملک ءَ نام کشگ دوست ات کہ آ پئوج ءِ کارپورل ات ءَ فیلڈ اسپتال ءِ تہ ءَ کار کرت، آ منی عزت انکس را باز کنت کہ من شرمندگ باں !… آئی ڈیل ءُ ڈول چو ورنائیں بچکانی پیم ءَ انت کہ وتی یونیفارم ءِ تہ ءَ آ باز زیبا درا کنت۔
چہ سپاھی ءَ کارپورل ءَ بگر تاں جرنیل دراھانی لیکہ یکے کہ اے جنگ ءَ کٹگ ءُ دژمن ءَ بے سوب کنگ!
ءُ وھدے من وتی سپاھی جرنیل، پالکٹ ءُ کارپورلانی خدمتکاری ءُ حذمتگزاری ءُ گوں وتی پشگ ءَ وپاداری گنداں تو من ءَ سکھن بیت کہ مگر بی تہذیب ءَ کس شکست دات نہ کنت ءُ ھمے حذمتکارانی کار ءُ حذمت انت کہ ما دنیا ءِ تہ ءَ نام کپتگ کہ مروچی مئے تہذیب ءَ چہ وتی مردمان حطرہ انت کہ ہٹلر،مسولینی، پوریائی نہ انت چے انت؟ یک نیمگ ءَ آزات دنیا ءِ واب انت ءُ دوئمی نیمگ ءَ سیاہ پوشیں دکتوریل ءُ گیرجمہوری راج… مارا وشّی انت کہ اُرس ھم پہ آزات دنیا ءِ سلامتی ءَ گوں ماں ھور انت۔ ایش انت تاریخ ءِ پیسلہ! کہ دوستان دژمن کنت ءُ دژمناں دوست!…
چہ جنگ عظیم ءِ کٹگ ءَ پد مئے ءُ ارس ءِ نیام چونیں راھبند ٹہاں ؟ ایشرا ھر کس زانت کہ مئے تعلقداری ءُ رشتگ چو پل صراط ءَ سک باں ، بلے اے پد ءِ گپے، جرنیل صاحب ھمیش گْوش اِیت، کہ ساری ءَ ہٹلر ءَ شکست دئیگی انت…
وھدیکہ عابدہ ءُ شاکر ءُ میر مولاداد چہ’ ردیگ‘ ءَ اھتاں تو من چہ مسز ڈروس لینگ ءِ بدن ءُ جسد ءَ پدیکوارے پدا عابدہ ءِ بدن ءَ جسد بلکنا ارواح ءِ تہ ءَ پترگ ءِ جہد کرت چوکہ من ھمے ھر دو ئیں جنین آدمانی نیام ءَ وتی جند ءِ ذات ءَ شموشگ لوٹ اِت، چو کہ منی وتی ذات ءِ تہ ءَ یک جنین آدمے اندر ءَ پوشیدگ ات کہ بلکنا ایشی وتی گزر ءُ لوٹ اتاں کہ ایش جنین آدمانی دلانی تہ ءَ پتران ءُ آیانی بو ءُ تھامانی تہ ءَ وت ءَ را زیان کنگ لوٹ اِت چوکہ من ءَ وت ھمے چیز دوست بہ بیت کہ من مرد ءِ جاہ ءَ جنین آدمے بوتین کہ منی حیال ءَ حسن ءُ زیبائی ءِ مزّگ انکس کہ جنین آدم بُوگ ءِ تہ ءَ من ءَ مارشت بوت بلکنا من ءَ وتی مرد بُوگ ءِ تہ ءَ نہ تورتیاں !…
ایشی وجہ ایش کہ من مدام جنینانی حسن ءُ زیبائی ءِ واب دیستگ ات ءُ اچ آیان نزینک بُوگ ءِ جہد ءُ کوشست کرتگ ات بلے اچ آیان کدی نزینک نہ بوتگ ات کہ مدام اچ آیان ترستگ ات کہ اگاں من چہ جنین آدمے ءَ نزینک بوتاں تو چو بزان کہ منی بانزل ءُ پرگ سوھتکان پمشا ایوک من جنکانی، زیبائیں شکلانی واب دیستگ ات کہ منی وتی پوشیدگیں ءُ چیریں جنین آدم من ءَ چہ اندگہ جنکاں نزینک بُوگ ءَ پہ نہ اشتگ ات…!
ءُ ھمے سبب ات کہ من عابدہ ءَ وتی دل ءِ تہ ءَ چہ ھما روچ ءَ سجدہ کنان ات تانکہ من ءَ یات انت بلے من اچ آئی نزینکی ءَ ترستگ ات ءُ وابانی تہ ءَ من آئرا وتی جنین حیال کرتگ ات ءُ آئرا دروت داتگ ات ءُ آئی نازرکیں لنٹان وتی لنٹانی چیر ءَ چو امب ءِ ڈول ءَ چوستگ ات کہ آئی لنٹ انکس شیرکن اتاں کہ من ءَ چو کہ یکین نہ ات کہ اے لنٹ انکس لذت دار ءُ تھامی باں !…
بلے اے درا تصورانی تہ ءَ اتاں کہ مئے نیام ءَ شاکر ات، ءُ شاکر من ءَ کدی دوست نہ ات۔
عابدہ زانتکار ءُ وانند گیں جنکے ات ءُ آئی ماس ءُ پس جتائیں نسلان چہ اتاں کہ ھمے چیز آئرا گیشتر نمادار کرتگ ات ءُ من نہ لوٹ اِت کہ آ این جی او ءِ تہ ءَ کار بکنت بلکنا من لوٹ اِت کہ آ گوں من بیاتین تو من پرآئی نوکری کرت ءُ آ منی جنین بوتیں ، بس! گڑا اے دنیا چنکس وش بوت بلے مئے نیام ءَ شاکر ات ءُ شاکر دور بُوگ ءَ نہ ات!
مروچی عابدہ گیشتر صحت مند ءُ وش درا بوت کہ آئی پادا جوگر اتاں ءُ آ سہرین رنگ ءِ جرسی ءِ گْور ءَ کرتگ، گلوبند ءُ آئی پادا اسپیتیں پتلونے ات ءُ آئی مودانی گیسو ءُ پونی یک پیم ءَ گوں آئی دیم ءَ نما کنان اتاں ءُ من آئرا چاران ات اوں ۔
’’مروچی شما چے دیست اَت۔۔؟‘‘ من جست کرت ءُ شاکر ءَ وار نہ دات چو کہ آ چہ عابدہ ءِ دپ ءَ حبر ءَ پُل اِتءُ گْوشت:
’’مئے سبر ءُ سبزیں سرککاں سک باز حطرہ انت کہ نوں آ لہتیں منتگ اَنت ءُ ایش حطرہ ءِ حبر، مارا زوت زوت کنگی کپ اِیت… عابدہ وتی رپورٹ ءَ تیار کنان انت بلے مارا مہلوک ءِ کمک بکار انت نہ کہ چہ مئے تیاب ءَ اے سبر ءُ سبزیں سرکک مدامی گار باں … مارا میرمولاداد پیمیں مردمانی تپاک تیار انت۔‘‘
من میرمولاداد ءِ نیمگ ءَ چاراِت کہ آ وتی دل ءَ وش بوت کہ اے ڈیھ ءِ تہ ءَ میرمولاداد پیمیں مردم زندگ اتاں کہ آیانی انسان دوستی، پچیں پیشانی ءُ کشاد گیں دل وتی مٹ وت ات!
میرمولاداد چہ عابدہ ءِ دپ ءَ وتی سپت ءَ اشکنگ ءَ پد چو بزاں باز وش بوت۔
ءُ پد ھر کس عابدہ ءِ نیمگ ءَ چاران بوت چو کہ آ یک مزنیں مال ءُ مڈّی یے ءِ گپّان جنان بیت ءُ آئی گپ جنگ ہر کس ءَ چش کہ موقعہ دیان ات کہ آ عابدہ ءَ بچاراِیت، نہ کہ انچا ھر کس پہ چم ءِ کنڈ ءَ آئرا چاراِت، بلے نوں کہ آ گپ جنگ ءَ ات تو ھر کس آئرا راستان راست آئرا چاراں کہ نہ آئرا من کہ ایرادے بہ بیت ءُ نہ کہ ایدگر وتی روک روک آئرا چارگ ءِ تہ ءَ حجالت بباں !
بلے من عابدہ ءَ چاران نہ زاناں من ءَ چے حیال اھت کہ من بال بکناں چو ھما کونجان کہ آ زر ءِ سر ءَ کاڑت کاڑت کنان بال اتاں ، چو عابدہ ءَ وش مل، چوآئی ٹی ٹل ءَ چو آئی نمادار…
زر ءِ سر ءَ مرگان من مدام چارگ ءِ تہ ءَ سکّ وش باں ءُ حاص وھدے زر ءِ سر ءَ روکپت ءِ موسم ءَ مرگانی بال ءِ وتی یک شان ءُ شرپے کہ ایش لوزانی تہ ءَ بیان بوت نہ کنت…!
باز مرگ انکس برّ باں کہ یک رندی بال کرتاں تو پدا ھچ نہ اوشتاں ءُ یک کچ ءَ یک کساس ءَ بال کنان باں چو کہ تانکہ اے دنیا ھست آ بال کنان رواں ۔
باز کونج زر ءِ سر ءَ پہ لوجر ماھی ءُ ایدگہ کسانیں ماھیگانی ورگ ءَ پہ وتی سنٹان آپ ءِ تہ ءَ بڈ داتاں ءُ وتی شکار ءَ سنٹ ءِ چیرا زوران بال کرتاں چو کہ آیاں ترس بہ بیت کہ آیانی شکار ءَ کس مہ زوراِیت!
مرگانی بال ءَ چاران من پدا عابدہ ءَ چاران بوت کہ آ سبریں سرکک ءِ گپان گوں میرمولاداد ءُ شاکربہ کنت چو کہ میر مولاداد ءُ شاکر آئی ءِ گپان ساری ءَ نہ اشکتگ… آنکہ آ گوں من ھم دلگوش ات بلے کدی کدی من ءَ ھنچش مارشت بوت چوکہ آ من ءَ چارگ ءَ ابید من ءَ مچاراِیت!
’’تو چے ءِ چارگ ءَ ئے؟‘‘ عابدہ من ءَ چاراِت تو شاکر پسّو دئیان بوت: ’’آ مرگانی بال ءَ چارگ ءَ انت۔‘‘
عابدہ کھنداِت ءُ شاکر ءَ گْوشت:
’’بِل کہ آ وت بگْوش اِیت کہ آ چے ءِ چارگ ءَ انت؟‘‘
شاکر ءِ دپ ھمے حبر ءِ سر ءَ چٹ کسان بوت چو کہ آئرا مہ سجّ اِیت کہ آ چے بگْوش اِیت!
’’چے ءَ پہ، واجہ کار چاکر ءَ باندا ردیگ ءَ مہ براں ءُ سرککانی ندارگ ءَ پیش مہ داراں ؟‘‘
میرمولاداد صلہ دات ءُ عابدہ وش بوت بلے شاکر گوں نزوریں دل ءَ گْوشت:
’’چاکر واجہ کار ءِ رضا انت، مئے چم وش ءُ دل سرد اگاں باندا آ گوں ماں ردیگ ءَ بیت!‘‘
من زانت کہ شاکر پہ دل من ءَ گْوشگ ءَ نہ ات کہ من باندا ردیگ ءَ گوں آیانی ھمراہ بباں کہ ھموداں سرککانی زید ءُ زھتک ات۔
بلے من تیار بوت
’’من ءَ برت گوں ، من ءَ وشی بیت، بلے من ءَ کسّ صلہ نہ جتگ گڑا من پرچے بیاھاں ؟‘‘ من گْوشت ءُ عابدہ پوہ بوت:
’’ترا صلہ جنگ ءِ چے گزر ءَ چے لوٹ؟‘‘
’’تئی منت واراں ‘‘ من عابدہ ءَ کسانیں چمے جت چوکہ ایشرا ایوک ءَ آ بزانت کہ وت مئے وتی جند ءِ چمان چم باور نہ یات کہ اے گروک ءُ نپت کجا کپت؟ اے روچ کجا برئکش دات؟
ھمے نیام ءَ داد جان تچان ءَ اھت ءُ شاکر ءَ حال دات کہ آ پی۔ سی او کالے اھتگ۔ (تنے وھدی جیونی ءِ تہ ءَ موبائل کار نہ کرتاں ) شاکر تچان ءَ ریسٹ ءِ نیمگ ءَ درشت۔
من ءُ عابدہ ءُ میرمولاداد جمڑی ءِ کپوکیں روچ ءَ چاران بوتاں ۔ من عابدہؔ ءَ یک دگہ چمے جت ءُ آ وتی سر ءَ جال کرت، بلے من ءَ توراِت کہ عابدہ ءَ منی چمانی جنگ دوست بوت چی ءَ کہ کمیونیکیشن ءِ اچ ایشی گیشتر شرتریں نظام مہر ءِ دنیا تہ ءَ نہ ات کہ ایوک ءَ یک چم ءِ کنڈ ءَ ، دمانی تہ ءَ گوں باز کراری ءِ سر ءَ سرینگ ءَ پد دل ءَ دنیا ءِ درائیں راز چہ یک دل ءِ کمپیوٹر ءَ پہ دوئمی دل ءِ کمپیوٹر ءَ منتقل بوتاں ! ءُ دمانی تہ ءَ درائیں خبر ءُ حال رستاں ۔
پدا شاکر اھت ءُ عابدہ گْوشت:
’’من ءَ کراچی ءَ ہیڈ آفس ءَ لوٹگ بوتگ، باندا چہ گوادر من ءَ کراچی روگی کپ اِیت۔‘‘
’’چے ءَ پہ؟‘‘ عابدہ جست کرت۔
’’نہ زاناں !‘‘ شاکر گْوشت ءُ پدا گْوشت: ’’منی حیال ءَ ماں موحولیات ءِ سال روچ ءِ ھاتر ءَ تیاری کنگی انت بلکنا پمیشا…‘‘
’’بلے موحولیات ءِ سال روچ ہر سال جون ءِ تہ ءَ بیت‘‘ عابدہ گْوشت ءُ رستم پسّو دات ’’بازیں دگہ چیز ھم استاں ، ماحولیات ایوک ءَ سرککانی پاہاز نہ انت!‘‘
رستم ءِ گپانی تہ ءَ یک سوکے مان ات چو کہ آ منی چمانی جنگ ءِ ھما نادرا ءُ خفیفیں اشارگ ءَ پوہ بوتگ ات کہ نوں آ عابدہ ءِ گپان انکس ترند ترند دیگ ءَ ات۔
ءُ عابدہ وتی حسن ءَ ابید وتی المیں سگ ءُ سنگ ءَ گوں بشکندگ بوان گْوشان بوت:
’’خیر انت شما باندہ برواِت، من وتی کار ءَ کنان اُن، میرمولاداد ءَ واجہ کار چاکر مئے کمک ءَ موجود انت۔ آنکہ مئے رپورٹ ءِ بازیں بہرے تیار بوتگ۔ بلے ءَ لہتیں دگہ چیزئے ھور کنگی انت۔ تو چہ کراچی ءَ کائے گڑا مئے رپورٹ تیار بہ بیت۔ کہ من سرککاں گوں تیاب ءِ سر ءَ بئوکیں ایدگہ پروش ءَ پروش کاریاں ھم چارگ اوں کہ مئے درائیں ایکوسسٹم چون متاثر بُوگ ءَ انت؟ من تمرائی بارو ءَ ھم پٹ ءُ پول کنگ ءَ اوں ۔ مدگءُ ماھیانی زند ءِ بارو ءَ چارگ ءَ اوں ۔ بچار ماحولیات ءِ تہ ءَ بازیں چیز کایاں کہ ھر یک چیز ءُ شئے گوں دوئمی ءَ بندوک انت، چہ وت ءَ جتا نہ انت۔ چو کہ ھر چول گوں روچ ءِ ھر برئمش ءِ تہ ءَ پتائوک ءَ سوگہ بیت کہ روچ ءَ برئمش ءَ چولانی برزی ءَ جال ءِ تہ ءَ یک تپاکے بہ بیت!
پدا عابدہ وتی گپانی سر ءَ وت کندان بوت: ’’بچار! نندوک نندوک من موحولیات ءِ سر ءَ یک مزنیں لیکچرے دات!‘‘
’’پما ایش یک وش بہتی یے!‘‘ میر مولاداد گْوشان بوت ءُ عابدہ گون من دلگوش بوان گْوشت:
’’مئے وش بہتی ایش انت کہ میرمولاداد گوں ماں گون انت، نہ کہ مارا سرککانی، نہ کہ تمرانی، نہ کہ مد گانی ءُ نہ کہ جھینگاھای بارو ءَ خبرکپت کہ ایش کجا انت ءُ کجا نہ انت…؟ مئے پٹ ءُ پول اگاں موحولیات ءِ بارو ءَ دیم ءَ روان ات تو ایش چہ میرمولاداد ءِ سبب ءَ انت… بس ماں میرمولاداد ءِ گپان یک شریں زبان ءِ تہ ءَ کاراں ‘‘
عابدہ کھنداِت ءُ میر مولاداد وش بوت ءُ گوں وتی کانکریں زبان ءَ آئی منت وار بوت وھدیکہ دُور روچ کپان بوت ءَ شاکر وتی کراچی روگ ءِ بارو ءَ پکر جنان بوت چو کہ آئی ءِ بدن ءُ جسد ھمودان انت بلے آئی ارواح دگہ جاھے!
٭٭٭