جمیڑیءِ روکپت

            عابدہ ءُ شاکر گوں  میرمولاداد جمڑّی ءِ روٹکی نیمگ ءِ دمَگ ءَ رویگ ءَ درکپتگ اَنت،ھموداں  کہ سبز ءُ سزیں  سرکک ھیک داتاں ، مزن بوتاں  ءُ پدا تیابءِ سر ءَ گون مکین گوئر ءُ اژدرین کوپگاں  وتی سر ءَ چہ وت سرکیں  کلا ءَ درکنان ملان ءَ بوتاں  ءُ پدا اگاں  ا ٓوتی سراں  وتی کلا ءِ تہ ءَ مداتیناں  تو گندوکاں  اچ خبر نہ کپت کہ ایش ساہ دار اتاں  یا کہ تیاب ءِ سر ءَ ھنچش کپوکیں  سرک ءُ کاسگ!

            میر مولاداد ءَ آ پمیشا برت اَنت تانکہ آ آیان آیانی ھیکانی جاہ ءَ پیش بداراِیت چی ءَ کہ میر مولاداد چہ تیاب ءِ کنڈ کنڈ ءَ بلد اَت۔

            …نوں  ایش زیان بُوگ ءَ اِتاں ، ایشانی نسل گار بُوگ ءَ اتاں ، چہ آدم زات ءِ وتی دستی ءَ ءُ باز مردم ایشانی شکار ءَ کنان ایشانی پہ دگہ کاران کارمرز کرتاں  کہ نوں  اشانی نسل کُشی ءِ حطرہ ات۔ ھنچش چوکہ یک زمانگ ءَ چین ءِ تہ ءَ پنڈا ءِ نسل ءَ حطرہ ھست اَت، ھنچش مئے ڈیھ ءُ ڈگار ءِ سبر ءُ سبزیں  سرکگاں  حطرہ ھست اَت کہ نوں  عابدہ ءُ شاکر ایشانی سر ءَ یک رپورٹے تیار کنگ ءَ اتاں  ءُ ھما راہ ءُ راھبنداں  پیش دارگ لوٹ اِت اں  کہ چون اے گران کیمتی ساہ دار ءَ چہ زمانگ ءِ دست و برد ءَ پہازگ بہ بیت!…

            ءُ اے کار عابدہ ءَ برازاِت ءَ من گْوشت نہ کناں  کہ شاکر ءَ چنکس برازاِت ءَ چنکس نہ برازاِت چی ءَ کہ آ چہ سبز ءَ سبزیں  سرککانی پہازگ ءَ گیش شاکر عابدہ ءَ چاراِت کہ آ عابدہ ءَ وتی نا ریلیز بوئوکین فلم ءِ ھیروئن جوڑ کرتگ ات، بلکنا حمل ء جیئند ءِ مہرنگ ءُ مہ لقاء یا کہ دوستین ءِ شیرین؟

            بلے من ءَ خبر نہ ات کہ پرچے عابدہ اچ آئی انکس نزینک بُوگ ءَ پد اچ آئی دور ات!…

            بلکنا اے مئی وتی وت گڑیں  حیال ات کہ عابدہ چہ شاکر ءَ دور اَت نہ کہ دلانی حال ءَ کئے زانت کہ بلکنا حقیقت ءُ راستی ءَ عابدہ اچ آئی نزینک ات!……

            ءُ منی ھمے حیال ءِ بنیات اش ات کہ عابدہ تنے وھدی پیسلہ نہ کرتگ ات کہ آ شاکر ءَ سیر بکنت یا کہ مکنت؟… چی ءَ کہ آ چہ بازیں  مد ءَ مدت ئے ءَ یکجاہ اتاں ، ھما زمانگ ءَ کہ شاکر ءَ وتی فلم ءِ ھاتر ءَ  یک ہیروئن ئے پکار ات ءُ آئی ملاقات ءُ پجاروکی گوں  عابدہ بوتگ اَت ءُ پدا عابدہ ھمے فلم ءِ تہ ءَ کار کرتگ ات کہ رند ءَ اے فلم ریلیز نہ بوتگ اَت ءُ نوں  آ یک عالمی این جی او ءِ تہ ءَ کار کنگ ءَ اتاں  بلے انگت ءَ عابدہ اچ آئی بلکنا نزینک نہ بوتگ اَت!… اگاں  چش بوتین تو کدی پہ آیانی سیر ءُ آروس بوتیں …

            بلکنا منی دل لوٹ نہ اِت کہ عابدہ پیمیں  حمار چم ءُ گوں  وتی کھندوکیں  مزنیں  پیشانی ءَ شاکر ءِ جنین بوتیں … عابدہ منی دل ءِ بانک ات۔ چوکہ حدا آئرا پمن جوڑ کرتگ ات چوکہ آئرا وتی بگل ءَ کنگ ءَ پد من ءَ ھنچش مارشت بوتیں  کہ من وتی جند ءِ عکس ءُ آدینک ءِ تہ ءَ چاران اِت اوں  کہ آئی ھر چیز ءَ حدا پمن جوڑ کرتگ ات، ءُ آ وھدے پمن چاراِت ءُ کھنداِت تو من ءَ ھنچش مارشت بوت چو کہ منی پکر ءُ حیالانی تہ ءَ پری چاپ بجناں  ءُ لہتیں  پری منی ءُ آئی ایدیم آدیم بال بکناں  کہ ھر نیمگ ءَ وشبوانی بوتالان بہ بیت ءُ ھر نیمگ ءَ زند کھندان ءُ شادان بہ بیت!

            ءُ من ءَ امیت ات کہ اگاں  من عابدہ ءَ بگْوشاں  کہ آ شاکر ءَ یلہ بدان ءُ گوں  من بیت تو من ءَ الم ءَ سکت ءُ یکین بیت کہ عابدہ شاکر ءَ یلہ دان ءُ منی نیمگ ءَ کیت… بلے من چوکہ ترساں  کہ اگاں  عابدہ اچ من انکاری بوت گڑا پمن چے ءِ پشت کپ اِیت؟…

            …ءُ منی ترس من ءَ دارگ ءَ اِنت، من ءَ دیم ءَ  نئیل اِیت ءُ اگاں  منی جاور ھمیش بوتاں  تو عابدہ بزاں  کہ یک روچے اَچ من شت!… ءُ اگاں  یک رندی عابدہ اچ من در شت گڑا بزان کہ آ عمرے بہ زند اچ من شت کہ پدا ایوک ءَ من آئی عکس ءُ تصویر ءَ کہ مدام منی کیسگ ءَ انت دروت بدئیں  کہ آئی ربڑیں  بدن ءِ نرمی کدی منی بدن ءِ سکیاں گوں  یکجاہ بوان اے سکین بدن ءَ موم نہ کنت، نرم نہ کنت ءُ من ھنچش بگیر اچ آئی نرمیں  دْروتاں  پد مدامی، عمرے پہ زند زبہر باں … چو کہ من پیدا نہ بوت ءُ چو کہ من زند ءَ نہ زانت چی ءَ کہ عابدہ پیمیں  جنک من زند ءِ آئیڈیل اِنت۔ ءُ عابدہ اے آئیڈیل ءِ آئیڈیل انت۔

            بچار زی آ من ءَ چون چارگ ءَ ات کہ من ءَ ھنچش مارشت بوت چو کہ من چہ وتی جسد ءُ جون ءَ در بکپاں  ءُ دگہ ذات ءُ ھستی یے بباں  ءُ من ءَ اے مارشت بیت کہ من کدی کدی بال کناں  ءُ ایدگرانی بدن ءَ ارواح ءِ بہر باں  کہ بلکنا اے لائکی ءَ ایوک ءَ حدا من ءَ داتگ، چو کہ زی چہ عابدہ ءَ شاکر ءِ آیگ ءَ  ساری من ادا نندوک جمڑّی ءِ پیروز گیں  آپاں  چاران ات ءَ من ءَ یکدم حیال اھت چو کہ من مسز ڈروس لینگ اوں !

            … نو مروچی من ءَ مارشت بوان انت چوکہ من بانک عابدہ اوں ، منی بئوکین جنین!…

            چے من عابدہ ءَ مہ گوئشاں  کہ من آئرا چنکس مہر کناں ؟ چے من آئرا مہ گوئشاں  کہ آئی نامءِ تہ ءَ چنکس مزنیں  تھام ءَ چسے اَت کہ وھدے من آئی نام ءَ گپتاں  تو منی لنٹ لریزیتاں  کہ یا حدا من چون بگوئشاں  ۔۔۔ع۔۔۔۔۔۔۔ب۔۔۔۔ی ۔۔۔۔۔د۔۔۔۔۔ا۔۔۔!

            یا حدا تو دل ءِ حالان وت زان ئے۔۔۔

            اگاں  مروچی بانک عابدہ بئیت تو من گوں  آئی لہتیں  گپ جناں  ءُ بس! بلے حدا من ءَ ھمت بداں ! ءُ من نہ زاناں  کہ من پرچے ترساں ، من ءَ چے ءِ ترسینگ ءَ انت کہ من چہ عابدہ نزینک بوت نہ کناں ؟

            پدا من جمڑی ءِ کپوکیں  روچ ءِ ندارگ ءَ کرت ءُ منی ارواح بال کرت ءُ مسز ڈروس لینگ ءِ وت گڑیں  حیالانی تہ ءَ پترت چو کہ وتی ھوش ءَ چپ کنگ ءُ رد دیگ ءِ یک توجیلے گوں  من ھست اَت،کہ من چہ وتی زات ءِ تنکیں  دیوالان چہ دربکپاں  کہ من مدام وتی زات ءَ گوں  ڈیک وران، آنکہ من وتی راہ ءُ دگان بدلیناں  بلے من ھر جاہ کہ رواں  منی زات منی دیم ءَ اوشتوک بیت ءُ من ءَ یکدم حیال بیت چوکہ تیاب ءِ سر ءَ ریڑھ کنوکیں  کیکڑایے منی بدن ءِ سر ءَ گوں  وتی ھزاریں  بانزلاں  تچان بہ بیت۔ من ءَ وتی زات ءَ گوں  ھچ دژمنداری ءُ بدواھی یے نیست بلے من ءَ ھنچش مارشت بیت چو کہ من ءُ … منی زات گوں  وت ءَ یک دگر ءَ دیم پہ دیم اوشتات مکناں  چو کہ آ من ءَ چہ ءُ من اچ آئی ءَ دور بباں !… تانکہ ماں  یک دوئمی ءَ مگنداں ، مزاناں  کہ ما کجا مزن بوتاں ؟ ماں  چے چے دیست؟ چے چے کرت کہ اے درائیں  تجربگ ءُ مارگاں  نوں  بشموشاں  ءُ گوں  یک دوئمی ءَ راست بباں  ءُ یک دوئمی ءِ قدر ءُ عزت ءَ بکناں … بلے چش نہ انت یا کہ منی زات منی ساڑی گری ءَ نہ سگّ اِیت، یا کہ من آئی ساڑی گری نہ سگّ آں … بلے مارا ھردوکاں  چو کہ وتی دل ءِ تل ءُ توکانی تہ ءَ یک جہلانکیں  مارشتے بُوگ ءَ بہ بیت کہ ماں  وت ءَ را یلہ دات نہ کناں  آنکہ ماں  یک دوئمی ءَ دوست نہ داراں  بلے اچ ایشی ابید ماں  زند ءِ بے ڈول ءُ زبریں  راہ ءِ برزی ءَ جالیانی سر ءَ سرکپاں  گوں  وت ءَ ڈیک وران ءَ من ءَ گوں  وتی زات ءَ چو یکدم دیم پہ دیم بُوگ کدی دوست نہ بوتگ ءُ بلکنا کدی دوست نہ بیت۔ کہ نوں  باز وھد گوشتگ کہ من وتی زات ءَ ءُ منی زات من ءَ بہ سگّ اِیت وردشت بکنت کہ من ءَ زند ءِ تہ ءَ ھر چیزے کہ کنگی ات، گْوشگی ات ءُ بُوگی ات نوں  چو کہ من ھر چیز ءَ گْوشگ، کرتگ ءُ بوتگ کہ اچ ایشی گیشتر من ءَ دگہ اچ پیگامے گون مہ بیت… گوں  وھدے گوزگ ءَ مردم حیال کن اَنت، کہ آئی زند ءِ درائیں  لیکہ چو تاش ءِ پتہ گاں  یک یک کپان بباں  کہ رند ءَ گوں  آئی ھچ چیزے پشت مہ کپ اِیت… ءُ وھدے آ وتی تاش ءِ درائیں  پتہ گاں  گوازی کنت ءُ وھدے گوں  آئی ھچ چیزے پشت نہ کپ اِیت تو آئرا وتی ذات ءَ چو بزاں  یک مزنیں  گلگ داری یے بیت کہ وتی ناکنگ، نابُوگ ءَ ناگْوشگ ءِ مارشت آئرا انکس ترند ترند توراَنت کہ آ وتی زات ءَ ھمے ناکنگ، نابُوگ ءَ نا گْوشگ ءِ ھاتر ءَ ذمّہ وار کنت کہ زند ءِ تہ ءَ آئرا بازیں  چیز بُوگی ات آ نہ بوت آنکہ بحت ءُ طالع آئرا موقعہ دات بلے باز موقعہاں  آ چہ وتی جند ءِ نابزانتی ءَ یلہ دات ءُ بازیں  چیز آئرا رستاں  بلے آ آیانی قد ءَ نہ زانت ءَ بازیں  نابوئوکیں  چیز گوں  آئی بوتاں  کہ اے درائیں  چیزاں  آ دم ذات بحت ءُ طالع ءِ نام داں  تانکہ آ چہ وتی ذمّہ داریاں  دست ھلاست بہ بیت۔ بلے منی مشکل ءُ گرانی ایش نت کہ من وت ءَ را پہ ھر چیز ءَ ذمّہ وار شمار کناں ، پمیشا من وتی زات ءَ چہ باز سک باز گلگ داران، ءَ گلگ دار باں  تانکہ من اے پیسلہ ءَ نہ کرتگ کہ منی ھر حرکتءُ ھر عمل چون پہ درائیں  دنیا ءَ نہ بوتگ! چو کہ بحت ءُ طالع من ءَ پمیشا پیدا کرتگ کہ منی درائیں  عمل ءُ حرکت ایوک ءَ پمن نہ انت بلکنا پہ درائیں  دنیا ءَ انت!… چو کہ منی وتی ذمہ وار بُوگ ءِ مارشت یک کل جہانی ءُ کل دنیائی یعنی مچ جہان ذمہ واری یے چو کہ من وتی زند ءَ ھر معنہ ءَ متلبے کہ دیان تواے معنہ ءَ متلب پہ درائیں  دنیا ءَ انت کہ ایوک ءَ منی نہ انت، چی ءَ کہ وتی زات ءِ تہ ءَ من وت ءَ را بند کنگ نہ لوٹیں  کہ ساری ءَ وتی المیں  ڈکھ ءُ ویل ءَ دردانی تہ ءَ من زانتگ ءَ پوہ بوتگ کہ وتی زات ءِ تہ ءَ بند بُوگ ءِ معنہ چے باں ؟… منی ڈکھ ءُ درد ءُ گم من ءَ اے سکھین داتگ کہ منی درائیں  پکر ایوک ءَ منی نہ اتاں  بلکنا پہ دنیا ءَ اتاں  چو کہ من ءَ بہت ءُ طالع ھمے ھاتر ءَ پیدا کرتگ کہ من یک مچ جہانی یا کل جہانی پیسلہ ءِ بکناں  چوکہ منی زند ءَ ایوک ءَ ھما صورت ءَ دلبڈی رس اِیت وھدیکہ پہ درائیں  دنیا ءَ گوں من یک پیگامے بہ بیت کہ اے پیگام ایوک ءَ پہ وتی زات ءَ مہ بیت بلکنا پہ دنیا ءَ بہ بیت، کہ الم نہ انت کہ منی پیگام ءَ گوں  دنیا تپاک بہ بیت!… کہ کدی نہ منی کسان ءَ گْونڈیں  پیگام پمیشا اھم انت کہ من چہ وتی زات ءِ تنکیں  دیوالان برز بُوگ لوٹاں  ءُ من زاناں  کہ منی زات ءَ چہ پادا بیوکیں  گپ چہ دردانی، ڈکھانی، وتی یا کہ ایدگرانی داتگیں  درانی زراب ءَ گْوزان پمن سر بوتگ اَنت پمیشا وھدے من یک گپے جناں  تو ایشی متلب ایش انت کہ اے ھنچشیں  گپے نہ انت بلکنا اے دردانی زراب ءُ لمبوکیں آچ ءَ چہ گْوزان بمن سر بوتگ ءُ ھر ھما گپ یک پیگامے جوڑ بیت وھدیکہ آ ڈکھ ءُ دردانی مولشتاں  دیستگ ءُ تجربگ کرتگ ءُ ھنچش چہ منی درداں  پاد آئیوکیں  چیز وھدے لوزانی صورت ءَ چہ منی دپ ءَ درکایاں  تو ایش ایوک ءَ پمن نہ باں  بلکنا پہ درائیں  دنیا ءَ باں  نہ کہ ایوک ءَ ھمے ڈول ءَ من چہ وتی زاتی ذمہ واریاں  دست ھلاس یک دراجہانی، مچ جہانی یا کہ چو بگْوش کل جہانی ذمہ واریانی سر باں ، چوکہ بہت ءُ طالع ءَ چہ ساری ءَ ایش کبول بہ بیت کہ من اے دنیا ءِ تہ ءَ چہ وتی ودی بُوگ ءُ پیدائشت ءَ پد چہ لہتیں  ھنچشیں  تجربگاں  گوئزان باں  کہ اے تجرب نہ آنکہ تہل ءُ ترش انت بلے الم انت چو کہ بگیر چرے تہلیاں  من نہ زاناں  کہ منی ذمہ واریانی گوں  دنیا ءَ چے رشتگ ءُ چے تعلقداری یے ھست، چشیں  کہ منی ڈکھ ءُ درد منی زند ءِ راہ ءِ المیں  راھدربر بباں ، چوکہ منی ھر درد ءُ ڈکھ چوراہ ءِ سر ءَ جنوکیں  سنگانی پیم ءَ شک بباں  کہ راہ گْوزاں  پیش بداراں  کہ آ اے بُرزءُ جہلگیں  راہ ءِ سر ءَ چنکس پنددیمی اھتگ اَنت؟ ءُ چنکس پند آیاں  دیمتر ءَ جنگی اَنت؟ کہ من حساب ءُ شمار ءِ تہ ءَ ڈکھ ءُ درداں  بگیر کسے ءَ پیگامے گون نہ بیت چی ءَ کہ بگیر چہ دردانی زانگ ءَ کس زند ءَ ھم نہ زانت!… پمیشا منی ناگوئشوکیں  حرپ ءُ لوزانی مارشت ھما وھد ءَ گار ءُ زیان بیت وھدیکہ منی زند دردانی معنہ ءَ گوں  ایدگہ جہان ءِ درداں  ھوار چاراِیت ءُ یک پیگامے دات، چہ جائیکہ اے پیگام ھر چنت کہ کسان ءُ گوئنڈ بہ بیت بلے بہت ءُ طالع ءِ پیسلہانی نیام ءَ منی اے کسانیں  پیگام یک معنہ ءُ متلبے المی بیت،… مثال ءَ اگاں  رابندر ناتھ ٹیگور، ’یونیورسل مین‘ یا کہ کل جہانی آدم زات ءِ حیال پیش کرت کہ ایش درائیں  دنیا ءِ آئیڈیل جوڑ بوت کہ ھر کس، ھر مردم، ھر قوم ءُ زات ھمے یونیورسل مین، دنیائی ئیں  مردم پدا جوڑ بُوگ لوٹ اِت تو بلکنا رابندر ناتھ ٹیگور ءِ یک پیگامے ات کہ آ بلکنا ھمے پیگام ءِ سر ءَ چہ وتی جند ءِ درد ءُ ڈکھ ءُ تکلیف ءُ گرانیاں  رند سر بوتگ اَت پمیشا آئی ءِ یونیورسل مین دنیائی ئیں  مردم، ءِ حیال ءَ فکر ءِ تہ ءَ چشیں  اثر ءُ لذتے ات… آنکہ پہ دنیا بلکنا ایش یک کسان ءُ گوئنڈیں  پیگامے ات بلے پہ رابندر ناتھ ٹیگور ایش یک مزنیں  چیزے ات کہ آ چہ وتی جند ءِ تجربگاں  … ءُ حتماً اے تجربگ باز تہل ءُ بیانک بوتگ اَنت کہ من ءَ باور نہ ات کہ ایش ھنچش چہ رابندر ناتھ ٹیگور ءِ قلم ءَ دراھتگ اَنت، بلکنا اے درداں  چہ پد دراھتگ اَنت پمیشا تو دنیا ایشاں  ونت ءَ اچ آئی چس زرت … ھنچش اگاں  فرانس ءِ آریپیں  مفکر ژان پال سارتر حدا ءَ نہ من اِتگ ءُ وتی مادہ پرستیں  وجودی فکر ءَ دیم ءَ  آئورتگ تو آ چہ زند ءِ بازیں  تجربہ گاں  پد ھمے نتیجہ ءَ سربوتگ کہ حدا نیست ءُ ایش کہ انسان ءِ زند المی ءُ ضروری نہ ات، بلکنا یک ھنگامیت ءِ نتیجگ اَت۔۔۔۔!

            گڑا منی تجربگانی ھم یک ھنچشیں  معنہ ءُ متلبے الم ءَ بیت۔ آ پیگام چے انت؟ منی حیال ءَ منی نزد ءَ ایدگرانی درداں  وتی درد زانگ ءُ آیانی تہ ءَ زندگ بُوگ منی وتی پیگامے کہ ایش جان پال سارتر ءِ پیگام ءَ جتا انت یعنی منی ذمہ واریانی یونیورسل ءَ مچ جہانی بیگ ءِ تہ ءَ حدا ءِ یک المیں  بہرے، من ءَ حدا ءِ ھر ساعت ءُ ھر دم گوں  من گوں  بیگ ءِ مارشت ھست، یعنی حدا ھما قوت اِنت کہ آ اچ منی زات ءَ جتا نہ انت، بلکنا گوں  من گون انت۔ ھر ساعت ءُ ھر دم گون انت کہ آئی بُوگ ءِ مارشت من ءَ ھنچش گون انت چو کہ باندا روچ درآیگ ءِ سکھین…

            بلے منی حدا ءِ حیال ءَ پکر ٹھوس ءُ سکّیں  تعقلاتی حیالے نہ انت بلکنا ایش ھر دم وتی تھام ءُ رنگان بدل کنان انت کہ کدی آ ھست ءَ کدی نیست، کہ ھمے ھست ءُ نیست ءِ تہ ءَ من آئی شوھاز ءَ کنیں  کہ بگیر اچ آئی شوھاز ءَ بگیر اچ آئی زانگ ءَ منی وتی زند ءِ ھچ معنہ ءُ ھچ متلبے نہ انت۔ من حداءِ وجود ءِ متعلق ءَ جدلیات ءِ ذریعہ ءَ پوہ بوتگ کہ منی زات ءَ گوں  حدائی زات ءَ ھوار یک جدلی پکرے ات کہ ایش مدام دیم ءَ روان ات کہ ھر چنت کہ من وت ءَ را زانتاں  ھمنکس من حدا ءَ زانتاں ، آنکہ منی زات ناپیلو انت کہ کدی اے ترس اِیت، کدی، حرص کنت، کدی نفسی واھگانی گرانی ءِ چیر ءَ کئیت، پمیشا حدا ءَ چہ دور بیت، بلے وھدے منی زات وت ءَ را وتی جدلی راھبندانی تہ ءَ پوہ بیت کہ آئرا ڈاکن ڈاکن پاد کل پادکل برز روگی انت تو آ چہ حدا ءَ نزینک تر بوان بیت یا کہ حدا ءَ زانت کہ چہ وتی نازانتی ءِ وجہ ءَ ساری ءَ کہ اے زانت ءِ تہ ءَ کسی اھتگ ات نوں  یکوارے پد اے زانت یکوارے پدا منی وجود ءِ تہ ءَ سر زوراِیت ءُ یکوارے پدا من ءَ وتی بُوگ ءِ مارشتاں  داں  چی ءَ کہ حدا یک قوتے ءِ نام انت ءُ اے قوت جدلیات ءِ منطق ءِ سر ءَ کار کنت یعنی ھر دم ءَ اے چہ نوک ءَ نوک بیت ھنچش کہ من نوک ءَ چہ نوک بوان بیت، ھنچش حدا پمن نوک بوان بیت، ءُ اگاں  من اچ ایش دور باں  تو اے قوت ھم بال کپان سرد بیت ءُ کدی کدی چٹ گار بیت چو کہ حدا نیست، بلے پدا وھدیکہ من وتی ردوم ءِ تہ ءَ دیم ءَ رواں  باں  تو حدا ءِ ردوم ترند ءُ تیز بیت۔ پمیشا کہ حدا ءَ منی زات گوں  یک دگر ءَ بندوک انت کہ حدا اچ من جتا نہ انت بلکنا منی زات ءِ یک المیں  بہرے کہ چہ وتی ڈکھ ءُ درداں  پد من ھمے ھردم ءُ ھر ساعت موجود من حدا ءَ زاناں پمیشا من ءَ روایتی مذہب ءِ حدا ءِ حیال دوست نہ انت کہ آ حدا ءَ چہ زات ءُ دور آسمانانی تہ ءَ چاراِیت وھدیکہ حدا چہ منی شہ رگ ءَ نزینک انت…

            ءُ ھمے حدا من ءَ چہ منی دوئمی مزنیں  حیال ءَ دوچار کنت وھدے من چہ وتی ذاتی ذمّہ واریاں  درکپاں  پہ ایدگرانی ذمّہ وار یاں  کہ اے’ دِگر‘ منی پیم ءَ انسان انت، منی پیم ءَ  وراَنت ءُ وسپاں  ءُ چہ کلّان گیش ایش کہ منی پیم ءَ  درد ءُ ڈکھاں  مارشت کنان باں  کہ اچ ایشان بگیر منی وتی انسان گیری ءِ معنہ بے کار ءُ بے معنہ انت ءُ من مدام وت ءَ را، حدا ءَ ایدگراں  یکجاہ چاران تو من ءَ ھنچش لگ اِیت چوکہ من چہ وتی لیکہ ءَ نزینک بوتگ اوں  چشکہ بہت ءُ طالع ھما روچان پمن نزینک تر کنان انت کہ من وت ءَ را، حدا ءَ ءُ ایدگراں  یک ھنچشیں  منطقے ءِ تہ ءَ پوہ بباں  کہ آئی راھبند بنیاتی صورت ءَ جدلی انت یعنی اے ھر سئیں  حیال ءُ پکر تاریخ ءِ پڑ ءَ ، زمانگ ءِ چیر ءَ ءُ گردون ءِ چرح ءِ تہ ءَ یک کش ءُ یک کرار ءَ بدل بوان انت چی ءَ کہ مارا وتی انسان گری ءَ پوہ بیگی انت کئے اصل لیکہ انسان بُوگ انت کہ منی ذات، حدا ءِ حیال ءُ ایدگرانی ذمہ واری مارا گڈسر ءَ انسان بُوگ ءِ مزل ءَ پجارین اِیت کہ اے یک دراجیں  کشک و کشے، حدا خیربہ کنت!…

            من وتی حیال ءُ پکرانی تہ ءَ سر ءُ چیر اتاں  کہ ریسٹ ھائوس ءِ پشت ءَ پک اپ ءِ گوزگ ءِ توار بوت ءُ دمانی تہ ءَ گاڑی منی کشک ءَ کنک ءَ اھت ءُ اوشتات کہ اچ آئی عابدہ، شاکر، میر مولاداد جال کپتاں  ءُ منی نیمگ ءَ آیان بوتاں  کہ داد جان تچان ءَ شت ءُ چہ ریسٹ ھائوس ءِ تہ ءَ کرشی آئورت ءُ ایر کرت کہ درا کرشیانی سر ءَ نشتاں …

            ءُ من چاراِت کہ گوں  نندگ ءَ عابدہ وتی دستی بیگ ءَ وتی کٹّ ءِ تہ ءَ ایر کنان ءُ وتی چمان بَہ روکپت ءَ جنوک نشت ءُ اچ آئی دپ ءَ دراھت:

            ’’اوئے بابئے چونیں  شریں  ندارگے… یا منی حدا! آ روچ ءِ کپگ ءَ چارگ ءَ  ات ءُ منی آئرا چاران ات اوں ۔۔۔۔

            شاکر ھچ کپوکیں  روچ ءَ چاران بوت ءُ پدا شاکر پاد اھت ءُ وتی دم کشگ ءَ پہ ریسٹ ھائوس ءِ نیمگ ءَ درشت۔ داد جان میر مولاداد ءَ توار کرت ءُ آ پہ کارے ءَ درکپتاں  کہ من ءُ عابدہ ایوک ءَ یکتنا منتاں  ءُ من ءَ وتی چمانی سر ءَ باور نہ یات کہ عابدہ گوں  من ایوک ءُ یکتنا بوت کنت۔ ایش منی یک وابے ات کہ ایشرا من نوں  عملی صورت ءَ وتی چمانی دیم ءَ گندگ ءَ ات اوں ۔ من نہ زانت کہ یک تانا بُوگ ءَ پد گوں  عابدہ چے گپ بجناں ؟ ءُ پدا روچ ءِ نیمگ ءَ چاران من آئرا جست کرت:

            ’’تئی چے حال انت عابدہ گواچنی اتحادی پئوجیانی جرنیل ءِ جنین چشیں  کتابے نوشتہ کرتگ؟ … جیونی ءِ روکپت … یا کہ ایش یک ھنچائیں  گپے، یک’میتھ‘یے؟‘‘

            ’’منی حیال ءَ ایش یک راستی ءُ حقیقتے چی ءَ کہ امریکا ءِ تہ ءَ من ءَ کسّے گْوشتگ ات کہ اے کتاب گواچنی نوشتہ کنگ بوتگ اَت … ءُ ایش کہ اے کتاب ھست اَت … بلے راستیں  گپ ایش ات کہ تنے وھدی من چشیں  کسّ مردمے نہ دیستگ کہ اچ آئی چمان اے کتاب بہ گْوستیں ۔۔۔!

            من آئی پونز ءِ بارگی ءُ آئی سنٹ ءَ برئکش دئیوکیں  کنری ءَ چاران گْوشت:

            ’’من وت حیران آں  کہ اے کتاب ءَ کئے ونتگ ات کہ آئی گپان انکس محکم ڈولے ءَ کنگ ءَ اَت۔۔۔!‘‘ ءُ عابدہ وتی پونی گیسو ءِ پشت ءِ کِلپ ءَ ھر دو دستاں  شر کنان گْوشت:

            ’’باز کتاب انکس نام کپاں  کہ مردم وت نہ زانت کہ مہلوک پرچے پر ایاں  انکس ھدوناک بیت؟‘‘

’’من ءَ اے کتاب ءَ وانگی انت، پمیشا تو من برے کتاب ءَ انکس دور اھتگ اوں !‘‘

            من بشکندگ بوان گْوشت ءَ عابدہ بشکندگ بوان منی نیمگ ءَ چاران کرار کرار گْوشت:       ’’من ترا زانیں  تو مدام یک چیزے نام ءَ گپت ئے گڑا ایشرا سکّی ءَ گوں  گرئے تانکہ تو ایشرا تماسر نہ کرتگ۔‘‘

            ’’من چہ وتی جاورانی دستی ءَ مجبوراں ۔ من ءَ بازیں  دگہ چیزانی شوھاز انت ءُ من لوٹاں  کہ ھمایاں  ھم من تناسر سر بکنیں ۔‘‘

            ’’چوکہ؟‘‘ عابدہ جست کرت ءُ من وھدے وتی پسو ءَ ٹاھینگ ءَ ات اوں  کہ آ پاد اھت۔ ءُ گوئشان بوت: ’’تو تنے وھدی روکپت ءِ ندارگ ءَ بکن ءُ وتی پسو ءَ بٹاھین من کمیں  وت ءَ را تچک بکنین کہ مروچیگیں  درائیں  روچ مارا سبزیں  سبزیں سرککانی پٹ ءُ پول سک دم برائینتگ۔ ایدگہ گپ پدا…‘‘

            آ وتی دستی بیگ ءَ کوچ ءَ مان کرت ءُ پہ ریسٹ ھائوس وتی کمرہ ءِ نیمگ ءَ  درشُت ءُ من روکپت ءَ چاران بوت اوں ۔!

                                                 ٭٭٭