کِشکاں پد جَنگ پِر نیست

باز روچ گوستگ اَت آ مُرگ نیاہگ ءَ اَت۔ نبیل ءِ ہیال ءِ ہمرائی ءَ آئی ءِ گوش ءُ چم ہم ہما کھڑکی ءَ سکّ اِتنت۔ آئی ءَ ہر کتابے دست ءَ کت، ہر تاکے لیٹینت، آئی ءِ دل ءُ ہیال ہما مُرگ ءِ ودارءَ اِتنت۔

       نبیل ءَ وتی بیٹھک پہ دو کارءَ بستگ اَت، یکے چو اے دگے ساہ دارانی وڑءَ مہمان ءُ کار ءَ، دوئمی آئیءِ وہد ءِ تیلانک دیگ ءَ کہ آئی ءِ کار ءُ کسب چہ دست ءَ شتگ اِتنت۔ سہب ءِ مہل ءَ پاد آہگ ءَ گوں لوگ ءِ دزگٹی آں گیشّ اِت، تا تچک ءَ اتک بیٹھک ءَ۔

نبیل ءِ بیٹھک میانی بانے اَت ءُ گوریچان ءَ کھڑکی یے جتگ اِت ئےِ۔ آئی ءِ جاہ ءُ گِس نوکیں آبادی یے ءَ اَت، شہر ءَ چہ نیم میل پسِؔند اَت ءُ شہری چڑکہ کم تراِتنت۔ چہ روزگار ءُ دزگٹی آنی رؤگ ءَ پد نبیل مدام بیٹھک ءِ اتک ءُ نشت کہ سنگتے مردمے ءِ سر بہ کپیت، بہ نندیت، دیوان بہ کنت۔ آ وتی تب ءَ دیوان داریں مردمے اَت، آئی ءِ وش روحی ءَ پرائی بازیں دوست ءُ یار شوہاز اِتگ اَت۔بِلے تُری نبیل ءَ چہ کسانی ءَ تر ءُ گرد ءِ شوق اَت ءُ کتاب پہ نام دوست اِتنت ئےِءُ الماری آنی باہوٹ اِتنت،  بلئے ناگتیں ہوپے ءِ کپگ ءَ پد پرائی دراہگ ءُ مردم گِندی ہم گران اَت۔

         یک روچے تُن جتیں مُرگے کہ قدّء چُنکی لنککے بوت، اتک ءُ آئی ءِ کھڑکی ءِ شیشگ ءَ وتی بے وسی ءُ تن جتی ءِ آسر ءَ پولگ ءَ اَت۔ بازیں چُب جَنگ ءَ آئی ءَ نبیل ءِ ہیال گوں وت کت ءُ نبیل یک اناگہ وتی سنگتے ءِ مہمان داری ءَ چہ پراموش بوت ءُ مُرگ ءِ ندارگ ءَلگّ اِت۔ 

' اے مُرگ چے شوہازگ ءَ اِنت؟' نبیل ابکّہ اَت ءُ گوں وتا گپّ ءَ اَت۔ آ بالی مُرگ رنگ ءُ دانگ ءَ جلوہ ناک اَت۔ آئی ءِ بانزالاں ترہدانیں ہارے ءِ چولانی براہ گون اَت ، بلئےآئی ءِ سر سر جَنگ ءَ آئی ءِ رنگ ءُ جلوہ اندیم کتگ اِتنت۔ ۔ نبیل انگہ جیڑگ ءَ اَت کہ آ مُرگ چے شوہازگ ءَ اَت !!!

۔۔۔ مُرگ ءَ بال کتگ اَت ءُ نبیل انگہ کھڑکی ءَ چارگ ءَ اَت۔ مہمان ءَ درّائینت کہ' درپے آپ مان کن ءُ کھڑکی ءِ دپ ءَ ایر کن، اے گرم ءَ مور ءُ مدگ، مُرگ ءُ دلوت ورانت ئےِ ءُ ترا دعا ءُ نیکے کن اَنت۔ ' نبیل جہہ سر اِت۔ " سکّیں شرّیں گپّے جت تو۔"

بلئے، آ انگہ پیسلہ کت کنگ ءَ نہ اَت کہ مُرگ چے شوہازگ ءَ اَت۔۔!

'بلکیں جند ءِ شوہاز ءَ۔۔؟؟ اہو کہ اِدءَ وَ ہجبر آپ نہ بوتگ۔'

" گوں کئے ءَ گپّ ءَ ئے؟ ہاہا۔۔" مہمان ءَ جست کُت۔

" گوں وتا۔۔۔۔۔۔ تئی ہیال ءَ۔۔اے مُرگ چیا سر سر جنگ ءَ اَت؟"

" جند ءِ شوہاز ءَ۔" پدا ہر دوئیناں کند اِت۔ 

 نبیل ءِ بے تاہیری ودّان اَت۔ روچ دو روچاں پد آئی ءَ  وتی جند ءِ شوہازگ بنا کتگ اَت، وتی الماری ءِ دنزے چُنت وہد ءَ پد سپا کتگ اِتنت ءُ کتاباں دست سمارگ ءَ اَت۔ نبیل پکّہ گار اَت۔ اسکول ءِ زمانگ ءَ ہمساہگے ءِ داتگیں نیم نبشتہی تاکے ءِ چُنڈے دست کپت ئےِ۔ 

" اے چہ کجا۔۔۔؟؟؟؟"

آ بیہال اَت کہ اے ہما کتاب اَت کہ آئی ءِ ہمساہگے ءَ آئی ءَ را 'گفٹ' (داد) داتگ اَت ۔۔۔ نیم نبشتگ آئی ءَ پورا کنگی اَت ءُ پدا دیگی اَت، بلئے آئی ءِ کتاب پچ ہم نہ کتگ اَت۔۔۔ نبیل پکؔہ گار اَت۔ تاکاناں اشتاپ اشتاپ لیٹینان ءَ دو تاک درتگ اَت ئےِ، بلئے آ سما کنگ ءَ نہ اَت ءُ دگے نیم نبشتہی تاکے ءِ چُنڈے شوہازگ ءَ اَت۔ انچیں چُنڈے کہ نبشتہ بہ بیت ئےِ،' من انگہ تئی ودار ءَ آں۔۔۔!!!' بلئے، وہد گوستگ اَت ءُ چشیں ودار ہوں پشت نہ کپتگ اَت۔ 

۔۔۔نبیل ءَ دست سرءَ اِتنت ءُ نشتگ اَت۔ آ مُرگ پدا اتکگ اَت۔ آ مُرگ پدا اتکگ اَت۔ اے رندی کرمے دپ ءَ اِتئےِ ءُ چہ کھڑکی ءُ شیشگ ہر دوئیناں بے سما اَت۔ نبیل ءَ بیم اتک۔ آ مارگ ءَ اَت کہ مُرگ زندگی ءُ کرم آ وت اَت۔ آ ژپّگ ءَ پاداتک ءُ مُرگ ءِ بال دیگ ءَ لگّ اِت۔ 

۔۔۔ نبیل ءَ ردپے چہ آپ ءَ پُر کتگ اَت ءُ کھڑکی ءِ دپ ءَ ایر کتگ اَت۔۔۔ءُ کتاب وانگ ءِ ہم جہد ءَ اَت، بلئے باز روچ گوستگ اَت کہ آ مُرگ نیاہگ ءَ اَت۔