آس

"منی چُکّ زرک! ھُدا زانت کہ منی دل ءَ تئی ءُ منی چُک زلیا ءِ مانا یکّ اِنت-منی دل ءَ جاتوگے بکشّات اگن من تئی ءُ زلیا ءِ نیام ءَ یک رِزّہ یے پرک بکناں-،، شھر بانو ءَ پہ دل ستکی گُشت- 

دمانے ءَ بے تواری ءَ پد آئی ءَسارتیں گینے کشّت ءُ پدا درّائینت-,,بلے منی چُکّ! مرچیگیں مُلّا ءِ گپّ کہ من اِشکتاں-من ھبکّہءُ ھیران بوتاں اے وازی ھبرنہ اِتنت- من جہان دیدئیں مردمےآںءُمنی سرنودءُ نُہہ دیگءَگرستگ-من بازیں وازءُنصحیت اِشکُتگ-بلےاے ملّاءِ ھبروازی ھبرنہ اِتنت- بلکیں وت ماں وتا جنگ ءُ داوا پیدا کنگی ھبر اِتنت-،، زرک شھر بانو ءِ ھبراں گوشدارگااَت-بلے شرّی ءَ سرپد نہ بوت کہ آئی ءِ ھبرانی ماناچے اَت-شھربانو ءَ زوت ھمے ھبر ءَ را مارِتءُ پدادرّائینت-,,چہ ہما روچءَکہ من ءُ تئی ناکو ھُدا دات اِدا تکگ ءُ جہہ منند بوتگیں-ما گوں وتی دراھیں ہمسائگءُبازارءِمردماں چوپِتءُچُکّءُبرات ءُ گوھار ءَ بوتگیں- بلے من نزاناں اے ملّا ءُ میّاھاں چون اِنت کہ پہ مُپت ناھک وڑ وڑیں شدّت شاز اَنت-مات ءُ چُکّاں میڑین اَنتءُ برات ءُ گوھاراں جنگ دینت...،،شھر بابو دمانے ءَ بےتوار بوت ءُ پونز ءِ لمپ ئےِ ھونش کت اَنتءُ گوں گُشان ءِلمب ءَ پونز ئےِ پہک کُت،چُنکی لنکُک ئےِ پونزءِ راستی بوگءَسی داتءُپداچارِتءُگُشانءِسراپہک کت-زرک ءَ وتی دست ماں وتی پندول ءَ مان کت کہ ھُدا بزانت چہ چہ چیزاں پُرّ اَتءُپدادرکتءُ گوں شھربانوءَ گُشت-,,بلے بَلُکّ! توپرچا چوشیں ھیال دلءَ کارئے؟تو ءُ ناکوھُدادات ءَ پہ کسّءَھرابیں کارے نہ کتگ بلکیں ھروھدءَ پہ دگرانی کارسواری ءَ اوشتاتگ اِت- تو ھِچ ھتر دل ءَ میار-،، 

شھربانوءَوتی سرکچینتءُسریگ پہ گیگ سراایرکتءُگشت-,,منی چُکّ!مناھچ تُرس ماں دلءَنیست بلےمن ترااےھبرءَ پہ کڈّن گُشاں کہ اِنچو ڈاہءُ شور کہ بوگا اِنت-اے پہ بے سوب نہ اَنت-ھدا وت ھیر بکنت...،، 

"او ھُدا وت ھبر بکنت! بلے بَلُکّ! تو دلجم بُو تانکہ ما است ءُ سلامت اِن- شمارا کس دست جت نہ کنت- منی چُکّانی پت اشرف وَ سئے روچ انت کہ گار اِنت ھُدا بزانت چونیں ھنگہ یے ءَ گپتگ- من گوں وتی دوئیں چکّاں کُلّ ءَ وپساں گوں....،، 

شھر بانو ءِ گُش ئے دل سارت بوت 

"تئی پاد ءُ منی سر! تو منی لاپ ءِ چُکّ ءِ وڑائے-توءُزلیاگوں وتی چکّاں کُلّءَ بوپس ئےمنءُ تئی ناکوڈّنءَکاپرءِچیرا وپسیں...،، 

اشرف مُلّائی کریم داد ءَ بنگ داتگ ءُ آپ نہ داتگ اَت چہ کریم داد ءِ بازیں پنت ءُ گُشتناں اشرف ءِ چمّ چو مستیں لیڑہ ءَ نزّ اِتنت ءُ چو گُوج ءَ پُرّ ءُ ھالیگ بوت-

کریمدادءَپادآھگءِوھدءَپداپہ کڈّن گُشت- 

,,ترادرھیں گپّ یات اَنت ناں؟ شپءِ نیمءَ بازارءَایردئے-ھُداداتءِکُلّءَ چہ پدی نیمگا آس مان دارءُ ھمے دمانءَ وتی لوگءَ برو- تئی جنین الّما واب بیت-آئیءَ ٹوھیںءُپاد کنءُبگُش کہ ڈنّءَرُژنائی یےزاھراِنت بچار باریں چی یے! آ کہ ڈنّءَ درکیت ءُ ترا ھال دنت کہ آسے-گڑاتچانیءَبروءُکوکاربکن کہ آسے-تامھلوک رِچیت-آس وتی کارءَ کنت- تئی سرا کس شک نہ کنت- بلکیں مھلوک چہ تو رزا بنت کہ توآچہ واب ءَ پاد کتگ ءُ ھال داتگ اَنت-،،

دمانے ءَ بے تواریءَ رند ملّائی ءُ پداگُشت- ھاں! چادرےلانکءِبندگابیھال مکن،دومی سرئےِ بِلّ کہ کشّان بیت-ءُتئی پداں گار بہ کنت تنکہ پدءُ پدگریءِ گپچلءَ مکپ ئے-،، 

گومے گپّاں اشرف ءَ ملّائی داد کریم داد رُکست کتءُھمائیءِگُپتءِپداشپءِوھدے ءَدیم پہ ھُدادات ءِ لوگ ءَ رہ گِپت وھدے کُلّءِ پُشت ءَ اتک ءُ دست، کیسگ ئےِ جت، باکس اودا نہ اَت- زانت ئےِ کہ شیپ ءِ سِنداتءَمانگیشگءِوھدا کپتگءُگاربوتگ-

پاداں گرانءَدیم پہ وتی لوگ ءَ شت تاں دگہ باکسےبیاریتءُملّاءِپرمانءَپورا بکنت ءُوتی دنیاءُآھرت دوھیناں شرّبکنت وھدے لوگ ءِ دپ ءَ رست دیت ئےِ لوگ ءِ دپ بند اِنت ءُ ڈنّ ءَ ھم کسّ نہ وپتگ-

گنوکیاں گپتءُتوارئےِکُت-,, زرک! او زرک! آتراپ انسرتگ اَتءُابیدچہ آئیءِجندءِآواز ءِپسّوءَکہ چہ مچکدگءَ اتک-دگہ ھچ توار نیست اَت-اشرف چو کمان ءِ تیرءَ دیم پہ شھربانو ءِ لوگ ءَ سِرْپ وھدےکاپر ءِ نزیک ءَ رست گوں تُرس ءُ اِژم ءُ دِرتکگیں دلے ءَ توار ئےِ جت-,, زرک! زرک،، 

شھر بانو ءَ چہ واب ءَ دریہا کت-

,, بسم الله! بسم الله...،، وتی گشان ءَ دزموش کنان ءَ گْوشت ئےِ,,کئے اِنت؟،، 

"زرک ھمدا اِنت؟،، اشرف ءَ جست کت-

"ھو! منی چُکّ اشرف تو ئے!،، شھر بانو ءَ آئی ءِ گالوار چت-

ھو! ھمدا اِنت گوں تئی گوھار زلک ءَ کُلّ ءِ تھا وپتگ...،، 

گوں اے گپّ ءِ اِشکُنگا اشرف نزیک ءَ ایریں سِستگ ءُ نیم شلونگیں تھت ءِ لمب ءَ شکون دیم بوت- آئی ءِ دل چو بید ءِ تاک ءَ لرزگا اَت- سر تا پاداں ھیداں جان شود اَت-وتی سر ئےِ پہ تھت ءِ گْور باسک ءَ جت ءُ پہ گریوگ گشت ئےِ,, من وتا ملّا ءِ دروگیں پنتانی کینگ ءِ آس ءَ بُن داتگ اَت بلے.....،،