پجٛار

آئیءَ جان شُشت 'سر رَستءَاسپیتیں کُلاہے سرا کُتءُ دیم پہ مسیتءَ نمازءَ رھادَگ بوت۔آ وتی دلءَ جیڑگءَ اَت کہ 'نوں بچکی کُچکیءَرا بس اِنت۔مردُم ہپتاد سالءِ عُمرءَ کہ کئیت اے عُمر نمازءُھدائے ابابتءِ واستا اِنت۔من ھرچی لُچّی ٹگّی کتگ،ہرچ ھرامواری یے کتگ، دروگے بستگ،دُزّی یے کُتگ،دُرسیں بے ایمانیاں ھدا منءَ بہ بکشیت نوں ھچ نکناں ۔بس سادگیں ایمانداریں پیِشی زمانگءِ پَھک دلیں بلوچ یے باں۔ہر جاہ تچک باں ءُ دو لمبری نکناں۔'

جیڑاں جیڑاں آ مسیتءَ سر بیت۔ہر مردمءِ چم آئیءَرا سک اتاں کہ ھچبر مسیتءَ نیاوکین مردمے مرچی آدینگءِ نمازءَ اتکگ۔

ملّاءَ شاکارگے جتءُ وتی واز دیما بُرت۔ءُ گشت کہ 'اگاں ھُداءَ یک شِرّءُ مُردار،بے ایمان،زانی،شرابی،جوُوائی،ءُ بدکردارے شَرّ کنگی بہ بیت گڑا اشی پیمیناں اوں بکشیتءُ  مسیتءَ دیم دنت۔،

آئیءَ اے ھبر کہ اشکُت دلءَ مُرت کہ زندگ نہ بوت۔آئیءَوتی دلءَ پیچ ءُ تاب وارت ءُ چہ پشومانیءَ اندرءَ پرُشتگ اَتءُ وتارا پِٹّ ءُ ملامت کنگءَ اَت کہ من پرچہ چُش کت۔منءَ شوُمّیءَ جَتءُ من چیا پہ نمازءَ اتک اُں۔ھیر جتگیں تُکّ دوبر دپءَ نئیت۔آئی چم نَزّ کُت اَنتءُ ملّاءِ وازانی تیراں دلءَ مارگءَ اَتءُ وتارا ملامت کنگءَ اَت۔نماز ھلاس بووگءَ پد آ لوگءَ اتک کہ دمے سارت کناں داں آئیءِ موبائلءَ ٹیلینگگ جت۔آئیءَ چاراِت داں نادرا محکمہءِ کلوھے کہ 'پَھِلّ کَن تو اے مُلکءِ شھریتءِ قابل نہ ئے تئی پجّار کارڈ بلاک کنگ بوتگ"

آئیءَ موبائل کیسگءَ کُت چادِر چنڈاِت ءُ دیم پہ کُمارجاہءَ شُت۔