برفباری ِء گڈی شپ َء پد

من دریگ ءِ دپ ءَ ھوشتاتگ ءُ وتی گور ءِ ھار ءَ گوں لیب ءَ اتاں، اے گرک ءِ دنتان منی بازار ءِ گڈی نشانی انت ۔ باران ءُ باران ءِ  پیروک ءَ ڈل ءِ بازار ءِ ھاتر ءَ نہ زاناں چنچوک ھون ریتکگ ۔   ھمے کہ منی چم اے گرک ءِ دنتان ءَ کپ انت  منی بازار ءِ دُرائیں کسہ منی دیم ءَ کاینت۔   داں من ءَ ھوش انت اے وڈیں یک سہتے ھم نہ بوتگ کہ اے ھار منی گور ءَ  چہ در بہ ایت ، گش ئے باراں منی گوما ں ات۔   چم دریگ ءَ ڈن کپتاں ، اے برفباری ءَ نیام ءَ من ءَ وتی زمستانی روچانی روتاپ یات پیداک ات ، وھدے لوگ ءِ درائیں چک گیشیت ءُ اسکول ءَ دیم دات انت من سارو ءَ گوں سیاہ چاہ ءُ چلیم  زُرت ءُ روتاپ ءَ نشتاں گُد دوتک ءُ کسہ جت ۔ بازارے اے وڈیں مردمے نیست ات کہ مئے کسہ یانی تہ ءَ نہ اتک ۔  سارو ءَ مدام ڈل ءِ بازار ءِ کسہ جت ، بلے من مداں ڈنی ملکانی کسہ آھورت۔ وھدے کہ  بالی گرابے مئے میتگ ءِ سر ءَ چہ گوست ، من سارو ءَ ھمے گشت کہ یک روچے من ھمے بالی گراب ءَ سوار باں رواں۔ "تو من ءَ یات کن ئے؟" سارو ءَ اے جُست ءِ پسو ءَ مدام انچوش وتی مورک مُجیت گشئے من آئی ءَ بدیں گپے گشت۔  برپ گیشتر رچان ات، سرجمیں درچک ءُ دار اسپیت اتنت۔  اولی دوئیں سئیں ماھاں گشئے اے مُلک پہ من نوکیں جنتے ات۔ اے وڈیں دمک ءُ درے نیست است کہ من نہ گولیت۔ بلے تو اے ابیتکی ، ایوکی ءُ رش ءُ کش ءَ دل ءَ گشت کہ دپ ءَ پہ لگوش ءُ کوکار بہ کن بلے اے  بازار انچوش رش ات کہ کساں کسی کار ءَ کار نیست ات۔   یک اکسے ھم درائیں یاتاں کُدینیت۔ مئے ڈرتگیں لوگ ءِ اکس ات ، لوگ ءِ دیم ءَ مرتگیں باگ ءِ اکس ات۔ پیسرءَ انگت ھمساھگاں باگ آپ داتگ ات نو بلے  ھمساھگ ھم لڈتگ ءُ دگہ ھلکے شتگ انت۔ اے بازار ءِ پشکپتیں لوگ بس دو ءُ سئے انت۔ سارو ءِ دیم داتگیں اکسانی تہ ءَ گڈی اکس منی سور ءِ اکس ات کہ آئی ءِ تہ ءَ باران ءَ کمرزانی جتگ ات ءُ منی کش ءَ نشتگ ات۔ باران ءَ رند من ءَ سما نیست ات کہ من زندگ باں، بلے گشے اے وھد درائیں ٹپاں بارت دنت۔ آئی ءَ رند نہ منی پلنگ ءِ چادر کرچک بوت نہ کہ من وتی لُنٹاں سُرکی جت۔ 

آ شپی ھور ءَ سک ھیر داتگ ات ، گرند ءُ کروک ات۔ گُرکاں پد ءَ شور کُتگ ات ، ھرکسی لوگ ءَ وتاسے ، چرہیگے در اتک زرت اش دیم پہ ڈل ءِ بازار ءِ بند ءَ ۔ باران  ءَھم وتی وتاس زرت شپ ءِ نسپ ءَ لوگ ءَ چہ در اتک ، آئی ءَ بیھ منی پیشانیگ اے ھساب ءَ نہ چُکتگ ات گشئے آئی ءَ ذانت اے رندی آ واتر نہ کنت۔ آئیءَ روگ ءَ پیش وتی گور ءِ گرُک ءِ دنتان ءِ ھار کشیت ءُ من ءَ دات ۔ "اے ڈل ءِ بازار ءِ مستریں گرک ءِ دنتان ءِ بوتگ کہ منی پیروک ءَ کشتگ ۔۔ منی پیروک ءَ منی پت ءَ منی پت ءَ من ءَ داتگ من مدام لوٹتگ من اشی ءَ وتی چُک ءَ بہ دیاں ۔۔ "  

اے برپباری ءُ شیشگ ءِ بادگیرانی نیام ءَ بس یکیں گُرک ءِ دنتان ات  ءُ دومی جون ات۔     اے بازار ءَ جون ءَ ابید دگہ کس من ءَ چارگ ءَ نہ ات۔ جرمن ءِ کلاس ءَ پد جون داں دیراں  منی ھمراہ بوت داں من ءَ بس ءِ سر کُت۔ منی  دل ءَ جون ھما یکیں مردم ات کہ من ءَ آئی ءِ گور ءَ نہ ترسیت۔ من دو سئے رند ءَ پہ جون ءَ لوگ ءِ ورگ ھم بُرت گوں   ۔ منی ھرچ جیڈہ بوتگ ات من الم جون ءِ در ٹوکیت ، جون ءَ بیھ انا نہ کُت۔ یک روچے آئی ءَ پہ من یک شوکیں ھارے آرت ، چوں زیبناک ات ءُ درپشگ ءَ ات۔ من زرت ءُ وتی پرس ءَ کُت ۔ گشئے ، آئی ءَ ھمے گپ بد بُرت ءُ دستے منی گور ءِ ھار ءَ بُرت ، من پُشت ءَ کنزیتاں ۔ آ روچ ءَ پد جون ءَ من ءَ دنیا ءِ مسجءُ کال کُتاں بلے من بیھ پسو نہ دات۔ مرچی برپ باری گیش ات ۔۔۔ ڈنا گاڈیانی رش کش ھم کم ات ۔ دور  یک لوگے ءَ چہ واھیلنے ءِ توار پیداک ات ۔  من کمرہ ءِ دپ بست ءُ سگریٹے آس دات ۔ 

دیریں من روچی برانزے ھم نہ دیستگ ات۔ جان ءَ یک نمبی ے زرتگ ات من ءَ آسءَ چہ گیش روچءِ برانزپکار ات۔  من گنٹاہ گنٹائے ہمے سبز ءُ شونزیں بتیانی دیم ءَ بوت بونڈتاں۔  نو گشے اد ءِ وشی ءُ آرام منی جان ءَ ورگ ءَ ات ۔ درستاں من ءَ سوج دات کہ ملک ءَ ٹیرانی دوت ءُ امبلسانی توار ءَ ابید ھچ نیست۔ بلے من ءَ یات انت کہ کسانی ءَ منی مات ءَ من ءَ مُدام گشت کہ " چُکانی مستریں اڈ  تووے " ۔ گُڈی روچ ءَ پاسپورٹ منی دست ءَ ات ءُ شپ ءَ منی جہاز ات۔ من پد ءَ باران ءِ ، سارو ءِ اسلہ وتی یاتانی بازار ءَ روگ ءَ اتاں  ۔ اناگہ من  جون ءِ ترانگ ءَ کپتاں ، کہ وتی گُڈی روچ ءَ آ ئیءَ بہ گنداں۔ کہ اولی روچاں بس جون بوتگ کہ من ءَ اے ملک ءِ راہ ءُ راہبنداں سوج داتگ۔  جون ہما بچکند ءَ گوں منی ودار ءَ ات  ۔ من جون ءِ کش ءَ نشتاں ، مرچی گوشے جون باران ءِ رنگ ءَ جنگ ءَ ات ۔ دل ءَ ات گُڈی بر ءَ جون ءِ دست ءَ بہ گراں ءُ پدا داھمی اے ھلک  ءِ ابیتکی ءَ چہ دور بہ رواں ۔ من نہ ذاناں اے سہتاں من ءَ چئے بوت وھدے من سما پِر کُت وھد گوستگ ات ۔ دریگ ءَ چہ روچ نوکی ٹِک دیگ ءَ ات ءُ برپباری ھم ھلاس ات۔ جون دیم ءِ کُرسی ءِ سر ءَ نشتگ ات ءُ سگریٹ کشگ ءَ ات ۔ منی گُرک ءِ دنتانءِ ھار چپی ٹیبل ءِ سر ءَ ایر ات۔ من دریک بست کہ روتاپ ءَ بہ ننداںَ. ۔