بے سرھال
کِسّہ ءِ بارو ءَ
مرچی تو بے گْوانک ءُ ابیتکی ءَ نِشتگ ئے۔ ۔ ۔ چے جیڑگ ءَ ئے؟ من جیڑ آں کہ آ دؤر شُت اَنت؟ کجام دؤر؟ دوست ءُ دزگْہاری، سنگت ءُ براتی، مات ءُ چُکی ءِ دؤر مہر ءُ مہروانی ءِ۔ ۔ ۔ ۔ دؤر نّو واتر نہ بیت۔؟ پرچا؟
مرچی تو بے گْوانک ءُ ابیتکی ءَ نِشتگ ئے۔ ۔ ۔
چے جیڑگ ءَ ئے؟
من جیڑ آں کہ آ دؤر شُت اَنت؟
کجام دؤر؟
دوست ءُ دزگْہاری، سنگت ءُ براتی، مات ءُ چُکی ءِ دؤر مہر ءُ مہروانی ءِ۔ ۔ ۔ ۔ دؤر نّو واتر نہ بیت۔؟
پرچا؟
مرچی من چُکے دیست منا گُشیت تو شپ ءِ ماہکان ءُ روچ ءِ روژن ءُ براہ ئے۔ من جُست کُت کہ تئی متلب!
تو مئے میتگ ءِ تہاریں دمک ءُ کِشکانی چاردئی ماہ ءُ روچ ءِ روژن ءِ، تئی برْانزاں سوچنت ہمُک بلاّ ءُ بدّ۔ بلّے تئی روژنائی نیکہ منی ہورکیں شیکم ءَ پُورّ کُت کناں ءُ نیکہ منی کُودُو ءَ روژنا کت کناں۔
تو چے گُشگ لوٹے منا؟
من تئی پُریں ہزانگ ءَ چہ چُنڈے نان لوٹاں۔ ۔ ۔!
تو نان لوٹے! ( ارس منی دراَتک اَنت ) من نہ زانتگ تو شُدیگ ئے۔ منی دست ءَ گِر رواں منی لوگا ترا نان دئیاں وتی چُک کناں، منی چُک بئے تو ناں؟
من تئی دمکانی کپتگیں سِنگ ئے نہ باں، من کُجا تئی چُک باں۔ من زاناں ترا باز ہست ءُ اِیش ہم زاناں کہ تئی ہستی پہ من نہ اَنت۔ تو ءُ تئی وڑیں ایّوکا منی میتگ ءُ لوگ ءِ نہ سرجمیں جہان ءِ پُلّ ءُ جلواہ ئے شما۔
ما روتگانی بَڑّ ءُ کہیریں کہ بے آپ ءُ تام ءَ ردوم زور اَنت۔ من دگہ ہچ نہ لوٹاں بس چُنڑے نان لوٹاں وپّساں منا واب نہ اِت۔
چوش مہ گُش دل ءَ درد بیت منی چُک۔ ۔ ۔ تئی نام؟
منی نام، نہ زاناں! مارا کہ نام پِر کنت، منا نام پِر نیست ماتی، مئے وڑیں پُلّ بے سرھال اَنت۔ ۔ ۔