آزمان ۔۔۔۔۔ من ءَ یات اِنت

من ءَ گوں لہتیں مردماں کوٹی یے ءَ برگ بوت۔ کوٹی ءَ مارا چہ پیسر چار مردم نشتگ ات۔ مارا ہم ہمے مردمانی سرپ ءَ نندگ ءِ گُشگ بوت۔ ما نشتیں۔۔۔۔۔ مردے اتک کہ آئی ءَ لہتیں تاک گون ات۔ ہمنچو مردم کہ کوٹی ءَ نشتگ ات۔ آئی ءَ ہر یکے ءَ را سئے سئے تاک ءُ یک قلمے  دات ءُ گشت کہ اِے شمارا پُر کنگی اَنت۔ من سئے ایں تاک یک یک ءَ چار اتنت۔ درست حالی اتنت۔ ۔۔۔ من مرد جُست کت کہ اے تاکانی سرا چے نبشتہ بکناں؟ آئی ءَ پسہ دات کہ کسانی ءَ شما آزمان چوں دیستگ ءُ مروچی آزمان ءَ چوں گندگ ءَ اِت،  ہمے باروا نبشتہ بکن ات۔ گوں ہمے گپ ءَ مرد شت۔۔۔۔۔ من قلم زرت۔۔۔۔۔ جیڑگ ءَ بوتاں ۔۔۔۔ بَلے ہچ یات آیگ ءَ نہ ات کہ من کسانی ءَ آزمان چوں دیستگ۔۔۔۔۔  بازیں جیڑگ ءَ پد۔۔۔۔۔

یک اناگہ ءَ انچو گمان بوت کہ من وتی کسانی ءَ یکرندے، آزمان کپوتے ءِ دروشم ءَ کہورے ءِ سرا دیستگ کہ آئی ءِ درستیں چُورُو چماں کور بوتگ انت ءُ آ گریوگ ءَ بوتگ۔۔۔۔ پدا من ءَ اے ہم یات اتک کہ آزمان ءَ گوں من گپ ہم کُتگ۔۔۔۔۔ آزمان ءَ وتی کوریں چُورُوانی باروا من ءَ گشتگ ات کہ یک روچے اے درستیں چُورُوانی بانزل کاینت ءُ بال کننت۔۔۔ پدا پہ ایشاں نئیکہ شپ بیت ءُ نئیکہ روچ۔۔۔۔۔  ایشانی بال کنگ ءَ چہ پیسر، من وتی دنیا ءَ بدل کنگ لوٹاں۔۔۔۔ ہمودا رواں کہ درچکانی تاک چو تئی وڑا گوں من حبر بکن انت بَلے آیانی زبان دگرے بہ بیت ءُ منی دگرے۔۔۔۔۔۔گوں ہمے گپاں آزمان ءَ بال کُت ءُ شت۔۔۔۔۔ 

ہما روچی ءَ رند من پدا آزمان دیم پہ دیمی ءَ نہ دیستگ۔۔۔۔۔۔۔ وابانی تہا کزا وہدے من آزمان ءَ گنداں۔۔۔۔ برے اپسے ءِ دروشم ءَ کہ آئی ءِ سرا آسے سوار اِنت ءُ آس مردمے۔۔۔۔۔ آس آزمان ءَ ہکلیت ءُ گشیت کہ زوت بُرئیں۔۔ کہ جنگ ہور ءَ پد ہلاس بیت ءُ مارا ہور ءَ چہ دو کلاک پیسر جنگ ءِ پڑ ءَ ایر کپگی اِنت۔۔۔۔ پدا آزمان بانزل رودینیت ءُ بال کنت ءُ گشیت۔۔۔۔ من اپسے نیاں۔۔۔۔۔ منی چم مرغی اَنت۔۔۔۔ پمیشکا من بال کنگ زاناں۔۔۔۔۔ 

برے من آزمان دیستہ کہ کوہنیں بوجی یے ءَ سوار اِنت ءُ وتی راہ ئِے گار کتگ۔ من آزمان ءَ جُست کناں کہ ترا کُجا رؤگی اِنت؟۔۔۔۔۔ آزمان من ءَ پسہ دنت کہ ۔۔۔۔۔من ہما تیاب ءَ رؤگ لوٹاں کہ اودا نشتگیں مردماں درچک نہ دیستگ۔۔۔۔ 

من آئی ءَ جست کناں کہ آ تیاب گڑا کُجا اِنت؟

آزمان من ءَ پسہ دنت۔۔۔۔۔ ہر چیز ءِ باروا گشگ نہ بیت۔۔۔ لہتیں چیز من پہ وتی جند ءَ پشگیجگ لوٹیت۔۔۔ دانکہ منی جند ہم پہ من رازے بہ بیت۔۔۔۔ 

برے وہدے من آزمان واب ءَ ،جنینے ءِ دروشم ءَ ہم دیستگ  کہ آئی ءَ اسپتیں گُد پر اِنت۔۔۔۔ سبزیں  شریشے ءِ چیر ءَ نشتگ  ءُ آدینک ءَ وتی چماں چارگ ءَ اِنت ءُ گپ ءَ اِنت۔۔۔۔۔ منی دنیا وش اِنت۔۔۔۔ من چماں گپ پرمایاں۔۔۔۔ من جمرانی نیت ءَ  ہم زاناں کہ کجام جمر گواریت ءُ کجام جمراں گوات پُٹہ پُٹہ کنت۔۔۔۔۔۔ من اے ہم زاناں کہ من ءَ کجام موسم ءَ کجام رنگ ءِ گُد پِر کنگی اِنت۔۔۔۔ من اِے ہم زاناں کہ ہما مردانی دست ءِ مندریکانی تہہ ءِ سنگ نیلم  اَنت۔۔۔۔ آیانی ڈک پہ ارزانی نہ بُجیت۔۔۔۔۔۔۔  پدا آزمان کندیت۔۔۔۔۔ چہ شریش ءِ چیر ءَ پاد کیت ءُ دمکے ءَ پُتریت۔۔۔۔۔ ہمے دمک ءَ کہ آزمان روت۔۔۔۔۔ چہ ہمے دمک ءَ اسپیتیں کروسے درکیت۔۔۔۔۔ شش رند ءَ بانگ دنت ءُ پدا گار بیت۔۔۔۔۔

من آزمان ءَ مروچی کُجا رنگ ءَ گندگ ءَ یاں؟۔۔۔۔۔ اے جُست ءِ پسہ ءَ ہما وہد ءَ دئیاں کہ من آزمان ءَ پدا دیم پہ دیمی ءَ بگنداں۔۔۔۔ آ گوں من حبر بکنت۔۔۔۔  من ءَ ہما درستیں وابانی باروا جُست بکنت کہ آزمانءِ میتگ ءِ یلہ دئیگ ءُ رؤگ ءَ پد من دیستگ انت۔ ۔۔۔۔۔ ءُ وتی دست حونیں کُتگ انت کہ آزمان ءِ چماں آزمان پرچا پیر بوہان اِنت۔۔۔ ءُ منی ہدوناکی پرچا پہ آزمان ءَ گیش بوہان اِنت۔۔۔۔۔ 

اگاں من آزمان پدا دیم پہ دیمی ءَ دیست۔۔۔۔ گڑا آزمان ءَ اے ہم گشاں کہ پادانی سرا بہ نند ۔۔۔۔۔ پادانی سرا نندگ ءَ تو گیشتر جلواہ ناک بئے ءُ من گیشتر ہدوناک۔۔۔۔۔۔۔۔ 

من سئے ایں تاکانی پُر کنگ ءَ پد سما کُت داں کوٹی ءِ درستیں مردماں وتی تاک ءُ قلم یلہ داتگ  ءُ شتگ اَنت۔۔۔۔۔ من یک یک ءَ درستانی تاک چارتنت ۔۔۔۔ یکے ءَ ہم لبزے نبشتہ نہ  کُتگ ات۔۔۔۔ من وتی نبشتہ کتگیں تاک زرتنت ءُ چہ دروازگ ءَ در اتکاں۔۔۔۔ ڈن ءَ ہور ءَ گورتگ ات ءُ آپ تچگ ءَ ات۔۔۔۔۔ من وتی دست ءِ سئے ایں تاک یک پہ یک ءَ لانچ کُت انت ءُ آپ ءِ سرا یلہ دات انت۔۔۔۔۔۔ برز ءَ چار ات۔۔۔  داں آزمان جمبراں مانپوشگ  ات ءُ انچو گمان بوت کہ ہور پدا گوارگی اِنت۔۔۔۔۔