دمبّیگ

 ہینّاریں زمین ءِ  تَلکاریں سینگ ءَ گیمُرتگیں درچک  ء ُ  دار، مال  ء ُ  دلوت ،  گریشگی رستر  ء ُ  آھوانی چّم دائم بُرز ءَ درنگ بیتگ انت، گم جتیں بنی آدم نا اھلاجی ءَ کُشتگیں پَسانی بردستاں ہور ءِ مستاگ ءِ شوھازگ ءَ بے وس۔بلے بے ھاجتیں جمبر مدام چو مجازیں کاڑاں بے کِماری سوکلو  دیان گوستگ ات انت۔پُرّیں پنچ سالاں پد مرچی  ھُشکاوگیں  زمین ءِ کلنڈیں نُکّ پہ مرادے تَرّ بیگ ءَ ات۔آپُستگیں جُڑاں پہ گومے  بند وارتگ ات۔ گِروکانی  شہم ہر چہار پھناتاں پد ماں پد چیلک وران ات۔ گرندانی جگر سندیں کٹاکگاں  گوں  رگام  شَل ماں شَلءَ تُنّاپیں زمین ءِ برھنگیں پھنات ءَ چو الگریں بورانی پادتراپاں درد  وران ات  انت۔لُڈیں نوکاپ کوہانی تامپاں ایر لَگُشان چہ آپ شونانی رہ ءَ  شُتور گران مزن گَر ءِ جہلیں کُمب ءَ ژیمب ژیمب ءَ ایر رچان ات انت۔کُتبی کَنَک ءِ کٹّیں تلار ءِ بُرزی ترکّاں گُگوے ءَ سر درآورتگ ات ء ُ چمّ ئے پہ روچ ایرشُتی نیمگ ءِ  جہلگ ءَ گیڑیں داز ءِ کش ءِ تلمب ءَ نز کُرّتگیں مرد ءَ درآورتگ ات انت۔

  گُرکی ئیں تُپنگے آئی ءِ بز رانانی شم ءَ ات ء ُ  گَلوئے راستیں کوپَگ ءَ تکہ ات۔دیم ءِ رو ءَ ھمپُستگیں تلارے ءِ مُچّیں سنگانی گور ءِ گرندیں زمین ءَ آپ  بُڑ بُڑوکی وران پچیں ترکّاں انچو ایرروان ات  گشئے اے تُن پالیں زمین ءِ ہلاہوشی گیدی ءَ ہر آپ ئے کہ است انت درستاں یکپارگی ایربرگ لوٹیت۔  تلمب ءِ تہہ ءَ نز کُرّاتگیں مرد ءِ بے تاہیریں چمّ  گرندیں زمین ءِ ہمے لُردیں بُڑ بُڑکیاں سک ات انت۔آئی ءِ گاریں ھیال چو زر ءِ چہرآپ ءَ چہر وران ات۔ ھیالانی تل ماں تلیں پَرتکاں آ  وتی زند ءِ یک سیاہیں شپے گیر آرگ ءَ ات۔

  آ یک شرتگیں شپے ات۔گروک سہت ء ُ دمان شہم وران ات، بنی آدم ءِ کُنٹ گندیں کردانی گَم ءَ جمبر رگامی دروشم ءَ مرچیگیں رنگ ءَ پہ کُہتے ارساں شلان ات انت۔آئی ءِ گُدپہک میچل اتگ ات انت، سارتی ءَ  آسک بے وار کتگ ات بلے انگہ گاماں پہ ترندی وتی کاپر ءِ نوان ءَ شہار دیان ات، وہدے آ کاپر ءِ نزیک ءَ سر بیت تہ آئی ءِ پاد چو  کاپر ءِ  مِنُک ءَ زمین ءَ مہہ بیت انت۔ یک اناگہ ءَ کوریں گیرت ءِ مست ء ُ بے ہوشیں لیڑہ ءَ نازاکیں زند ءِ  گُل گرکیں کشار بے بزگی یک دست ءَ لپاشت۔۔۔۔۔۔۔۔

  مرچیگیں بیگاہ ء ُ آ شپ ءِ میان ءَ پُریں پنچ سال گوستگ ات کہ آ کوہ پہ کوہ باروٹی اتء ُ  آئی ءِ زند گوں ہمے تہلیں ھیال ء ُ وسواساں شپ جاہ ء ُ روجاہی گوزان ات۔مرچی پد ءَ آ چو دیر بُنیں چاتے ءِ چِکّی وارتگیں شیماز ءِ براگاں کیک وران ء ُ پچ رچان اتء ُ ملک ناز ءِ پُر بژنیں چیہال آئی ءِ ھیالانی درنگیں گراں چو رود ءِ توار ءَ وار وار ءَ پسّو دیگ ءَ ات۔

  ” مراد۔۔۔۔۔۔مراد! چے کارے کت تو۔۔۔۔۔دریگتیں جُست کُتیں۔۔۔۔۔مراد۔۔۔۔۔۔مراد!!۔۔۔۔۔“

  آ گُش ئے چو پُرشتگیں بوجیگے ءَ بے کراری زرد ءِ وسواسانی زر ءَ زیرآپ بیان ات۔اناگہ آئی ءِ  ھُشک ء ُ  تل بستگیں لُنٹاں لرزگے بنا بیت۔ آ گوں وت سوڑگ ءَ ات۔” انّاں، چو بیت نہ کنت۔ انّاں۔۔۔۔۔۔چمّ دروگ نہ بند انت، چمّ۔۔۔۔۔۔“

  آ وت ءَ چہ  بژن ء ُ بش بش ءِ تہہ کُشیں مارشت ءَ رکینگ ءَ وت جَنَگ ء ُ وت مانا کنگ ءَ ات۔بلے بُن در ءَ آ یک مزن تورشتیں پگری بہہ ء ُ بکّڑیں ازابے ءِ کورہ ءَ سُچان ات۔

  آئی ءِ مات ء ُ پت کسانی ءَ بیران بییگ ات انت، آ  ء ُ  آئی ءِ کستریں گوہار شدری وتی ناکو بالاچ ءِ لوگ ءَ رُستگ ء ُ مزن بیتگ ات انت۔شدری رنگ ء ُ دانگ ءَ بے درور ات۔دپ ئے دائم پُر ء کندگ ات بلے آئی برات ءَ چہ تب  ء ُ  آدت ءَ چَٹ وتی ناکو بالاچ ءَ کش اتگ ات، آ یک گرم سریں ورناے ات، آئی ءِ نندگ ء ُ پاد آہگ،گپ ء ُ  ھبر،مزن مردی ء ُ ماں میاتکی ءِ شون دار ات انت۔

  ہمینچک ءَ گوات ءِ ترندیں ھینژابے ءِ ہمراہی ءَ لہتیں ترمپاں آ چہ گاریں ھیالاں پچ  درہینت،گوں سارتیں گینے ءَ آئی ءَ دپ ء ُ دیم پہک کُت انت،۔ سہتے ءَ پد  رگاماں ہم  تم کُتگ ات، جمبر ہم تَنَک تر اتگ ات انت، روچ ءِ نُگرہیں برانز چہ جمبرانی پچیں شماں میس اتگیں

مین ءِ برپیں سینگ ء َ  سیکان ات انت، آ چہ تلمب ءَ در کپت، سُران سُران وہدے چپی کنک ءِ جمپ ءِ سِریگ ءَ پرترّگ ءَ ات تہ آئی ءِ چمّ گور دیم ءَ  لونجانیں انجیرے ءَ کپت انت کہ  ہمے آپ آئی ءِ سبزی ء ُ میزری ءِ مانزمان ات  مرچی ہمے آپ ءَ آئی ءِ سر روتگ  آپشونانی ترندیں روہانواں گوں گوتکگ ات انت تہنا مات روتگ ءَ داشتگ ا ت پمیشکہ انجیر پہ بے وسی گوات ءِ ترندیں شیکگانی دیمپان ات ء ُ برے دیم ے لُڈگ ءَ ات۔ہمے انجیر ءِ پتنیں تاکاں آئی ءَ تاکے سست ء ُ گوں مزن بوگیں لنکُکاں لتاران ءَ رہادگ بیت۔آ تَنگے زمین ہم نہ شتگ ات کہ چمّ ئے پہ یک سوتکالیں جمپے ءِ بگل ءَ لہتیں سنگانی بانڈماں کپت انت، مستریں بانڈم ءِ پھنات ءَ رُستگیں ایشرک ءِ گور ءَ آشُت ء ُ نشت، بانڈمانی چارگ ءَ دلگوش بیت، اناگہ آئی ءِ چمّ سنگانی نیام ءَ  بنی آدمی ریزتگیں کامپولے ءَ کپت انت،کامپول آئیءَ زرت دستانی دل ءَ کُت ء ُ ھیرت ھیرت ءَ چارگ ءَ لگ اتئے۔

  بانڈم،پُرشتگیں سنگ ء ُ ریزتگیں کامپول اے دَمگ ءِ گوستگیں زند مان ءِ نشان ات انت کہ چہ گژن ء ُواری،بے اِزتی ء ُ چمداری ءِ بدل ءَ مرگ اش امباز اتگ ات۔ ننگ پہریزوکیں رپتگیں مردانی اے دمب مرچی بہاری رگاماں یک دست ءَ تل اتگ ات انت۔

  آئی ءَ میزاں میزان ءَ کامپول پدا سنگانی نیام ءَ ایر کُت ء ُ پیشی شائیرے ءِ اے گال  پہ بژن دپگال کُت۔

سال پہ سال کاینت ء ُ رونت امبوئیں بہار

 ہچ دوبر پیداک  نہ  بنت  دمبانی میار

  ہمینچُک ءَ بینگے ءِ وکگ ءَ آ ڈاہ دات، آئی ءَ گوش پہ ہمے توار ءَ رُپت انت۔ کلہے ءَ پد بینگ ءَ پد ءَ وک ات۔ آ ہمے توار ءَ گوش گران گوریچانی بند ءِ درپ ءَ لک کپت ء ُ درپ ءَ ہما دیم چارگ ءَ لگ ات۔